Urrejtja është marrëzi për ata që nuk e kanë kuptuar se ne nuk jetojmë përgjithmonë" - Aristoteli
Në jetë shumë njerëz do të na lëndojnë, do të na lëndojnë dhe do të na bëjnë padrejtësi. Dhe sigurisht askush prej nesh nuk e pëlqen atë.
Sidoqoftë, kjo është larg nga harxhimi i pjesës tjetër të jetës tonë në rënkime dhe murmuritje se sa e padrejtë është shoqëria.
I padrejtë apo i drejtë, kjo është ajo dhe ne duhet të mësojmë të shkojmë më poshtë. Nuk dua të them që ata që bëjnë keq duhet të mbeten pa u ndëshkuar dhe pa pasoja. Kjo është e nevojshme që një shoqëri të funksionojë. Një shoqëri pa ligje dhe drejtësi është e pamundur.
Por në një nivel personal, dhe nga një moment e tutje, ne duhet të mësojmë të falim dhe të ecim në rrugën tonë. Sepse e keqja që mbajmë për të tjerët, vetë-keqardhja që ndiejmë për veten tonë dhe errësira që na mundon sepse dikush, për arsyet e tij ose nga marrëzia, na ka dëmtuar, vetëm se nuk na bën mirë.
Ne e humbasim të drejtën për një justifikim, ajo na hiqet, që nga momenti kur rritemi. Përtej kësaj, ajo që bëjmë, ajo që mendojmë dhe ajo që ndiejmë është përgjegjësia dhe përgjegjësia jonë. Vetëm nëse marrim 100% të përgjegjësisë së jetës sonë, ne do të jemi në gjendje të largojme urrejtjen që ndiejmë në shpirtin tonë. Vetëm nëse mësojmë të falim do të çlirohemi dhe do të vazhdojmë rrugëtimin tonë. Sepse sa më gjatë ta mbajmë urrejtjen aq më shumë ajo na mban neve ne kthetrat e saj!
Ne jemi bllokuar në negativitet, urrejtje dhe të qarë, me rezultatin që të bëhemi të çorientuar, të mbërthyer në të kaluarën dhe në diçka që vetëm na dëmton.
Pak gjëra ia vlen të barten me vete. Sidomos kur jeni të lajkatuar dhe torturuar psikologjikisht pa fund. E keqja është një peshë e rëndë për shpirtin. Le të të shpengojë drita e faljes. Duke mbajtur inat, ju po ndëshkoni veten. Ai që ju lëndoi mund të mos e kuptojë ose kujtojë atë ose mund të mos ekzistojë as.
Askush nuk ju kërkon të përqafoni atë që ju bëri padrejtësi. Por ju të paktën mund ta falni atë, të liroheni të lirë dhe të vazhdoni të krijoni jetën tuaj dhe parajsën tuaj. Një parajsë ku urrejtja dhe e keqja nuk kanë vend. Jeta është e shkurtër dhe duhet ta jetojmë me dashuri e jo me urrejtje
Në jetë shumë njerëz do të na lëndojnë, do të na lëndojnë dhe do të na bëjnë padrejtësi. Dhe sigurisht askush prej nesh nuk e pëlqen atë.
Sidoqoftë, kjo është larg nga harxhimi i pjesës tjetër të jetës tonë në rënkime dhe murmuritje se sa e padrejtë është shoqëria.
I padrejtë apo i drejtë, kjo është ajo dhe ne duhet të mësojmë të shkojmë më poshtë. Nuk dua të them që ata që bëjnë keq duhet të mbeten pa u ndëshkuar dhe pa pasoja. Kjo është e nevojshme që një shoqëri të funksionojë. Një shoqëri pa ligje dhe drejtësi është e pamundur.
Por në një nivel personal, dhe nga një moment e tutje, ne duhet të mësojmë të falim dhe të ecim në rrugën tonë. Sepse e keqja që mbajmë për të tjerët, vetë-keqardhja që ndiejmë për veten tonë dhe errësira që na mundon sepse dikush, për arsyet e tij ose nga marrëzia, na ka dëmtuar, vetëm se nuk na bën mirë.
Ne e humbasim të drejtën për një justifikim, ajo na hiqet, që nga momenti kur rritemi. Përtej kësaj, ajo që bëjmë, ajo që mendojmë dhe ajo që ndiejmë është përgjegjësia dhe përgjegjësia jonë. Vetëm nëse marrim 100% të përgjegjësisë së jetës sonë, ne do të jemi në gjendje të largojme urrejtjen që ndiejmë në shpirtin tonë. Vetëm nëse mësojmë të falim do të çlirohemi dhe do të vazhdojmë rrugëtimin tonë. Sepse sa më gjatë ta mbajmë urrejtjen aq më shumë ajo na mban neve ne kthetrat e saj!
Ne jemi bllokuar në negativitet, urrejtje dhe të qarë, me rezultatin që të bëhemi të çorientuar, të mbërthyer në të kaluarën dhe në diçka që vetëm na dëmton.
Pak gjëra ia vlen të barten me vete. Sidomos kur jeni të lajkatuar dhe torturuar psikologjikisht pa fund. E keqja është një peshë e rëndë për shpirtin. Le të të shpengojë drita e faljes. Duke mbajtur inat, ju po ndëshkoni veten. Ai që ju lëndoi mund të mos e kuptojë ose kujtojë atë ose mund të mos ekzistojë as.
Askush nuk ju kërkon të përqafoni atë që ju bëri padrejtësi. Por ju të paktën mund ta falni atë, të liroheni të lirë dhe të vazhdoni të krijoni jetën tuaj dhe parajsën tuaj. Një parajsë ku urrejtja dhe e keqja nuk kanë vend. Jeta është e shkurtër dhe duhet ta jetojmë me dashuri e jo me urrejtje
