Nuk di kush e dëgjoi sot klithmën e shpirtit të një nëne, bije, të një motre, të gruaje!
Një tjetër qënie femërore u bë sot viktimë e dhunës mashkullore,e aq më keq viktimë e njeriut me të cilin e lidhën vite të tëra jetuar bashkë, lindur e rritur tre fëmijë, kaluar një rrugë me sakrifica e mundime.
E trishtë???
Jo. E llahtarshme. Ditën për diell, në pragun e institucionit të drejtësisë, në prani të avokatit, e ç'është më e dhimbshmja në prani të djalit.
Si do ecë kjo histori. Duket e dalë nga skutat e lashta të antikitetit : ndoshta mëmëvrasësi do ndëshkohej nga dora e djalit.
Askush nuk guxon e nuk duhet të prekë çështjet familjare, por gjithkush nga ne ka të drejtë të ngrejë zërin, të ulërasë të dëgjojnë ata veshë të shurdhët që duhet të ndërmarrin nisma ligjore në mbrojtje të figurës së femrës.
Lexova sot veç portale që japin lajmin, qytetarë të thjeshtë që shkruajnë,por (qofsha e gabuar)nuk pashë asnjë reagim nga organizatat apo shoqatat që merren me çështjet e barazisë gjinore e të drejtat e grave, as aleancat e ndryshme të grave qofshin deputete apo këshilltare bashkiake të dalin e të thonë dy rreshta për ngjarjen e sotme.
Nuk pashë as ato që organizojnë protesta me shkrime nëpër " shalë" për të drejtat e grave.
Për politikën flasin të gjithë pa fund, po për vrasjen e jetës, askush nuk flet.
Sot bashkohem me klithmën e shpirtit të një gruaje, me dhimbjen dhe traumën e fëmijës dhe ulëras nga thellësia e shpirtit për një jetë të prerë në mes.
Mllefi im nuk shkon te vrasësi, po te kjo shoqëri që po degradon çdo ditë, te ato zonja që na përfaqësojnë në të gjitha institucionet.
Në dreq të shkojë , o deputete, ministre, këshilltare, motër ,shoqe e grua e njohur e panjohur, bëhuni një herë bashkë, harrojeni atë ngjyrë kartoni për të drejtat e grave e mbrojtjen e tyre.
Të bëhemi një herë bashkë jo për fushata politike, po për jetën,burimin e vazhdimësinë e saj.
Ps. Zysh Keta ka qene mesuesja ime e letersise ne gjimnaz (tani mikeshe shume e afert) dhe shkrimi vjen si reagim mbas vrasjes se nje tjeter gruaje sot.
Një tjetër qënie femërore u bë sot viktimë e dhunës mashkullore,e aq më keq viktimë e njeriut me të cilin e lidhën vite të tëra jetuar bashkë, lindur e rritur tre fëmijë, kaluar një rrugë me sakrifica e mundime.
E trishtë???
Jo. E llahtarshme. Ditën për diell, në pragun e institucionit të drejtësisë, në prani të avokatit, e ç'është më e dhimbshmja në prani të djalit.
Si do ecë kjo histori. Duket e dalë nga skutat e lashta të antikitetit : ndoshta mëmëvrasësi do ndëshkohej nga dora e djalit.
Askush nuk guxon e nuk duhet të prekë çështjet familjare, por gjithkush nga ne ka të drejtë të ngrejë zërin, të ulërasë të dëgjojnë ata veshë të shurdhët që duhet të ndërmarrin nisma ligjore në mbrojtje të figurës së femrës.
Lexova sot veç portale që japin lajmin, qytetarë të thjeshtë që shkruajnë,por (qofsha e gabuar)nuk pashë asnjë reagim nga organizatat apo shoqatat që merren me çështjet e barazisë gjinore e të drejtat e grave, as aleancat e ndryshme të grave qofshin deputete apo këshilltare bashkiake të dalin e të thonë dy rreshta për ngjarjen e sotme.
Nuk pashë as ato që organizojnë protesta me shkrime nëpër " shalë" për të drejtat e grave.
Për politikën flasin të gjithë pa fund, po për vrasjen e jetës, askush nuk flet.
Sot bashkohem me klithmën e shpirtit të një gruaje, me dhimbjen dhe traumën e fëmijës dhe ulëras nga thellësia e shpirtit për një jetë të prerë në mes.
Mllefi im nuk shkon te vrasësi, po te kjo shoqëri që po degradon çdo ditë, te ato zonja që na përfaqësojnë në të gjitha institucionet.
Në dreq të shkojë , o deputete, ministre, këshilltare, motër ,shoqe e grua e njohur e panjohur, bëhuni një herë bashkë, harrojeni atë ngjyrë kartoni për të drejtat e grave e mbrojtjen e tyre.
Të bëhemi një herë bashkë jo për fushata politike, po për jetën,burimin e vazhdimësinë e saj.
Ps. Zysh Keta ka qene mesuesja ime e letersise ne gjimnaz (tani mikeshe shume e afert) dhe shkrimi vjen si reagim mbas vrasjes se nje tjeter gruaje sot.