"Nëse më doni, mos qani".
Është një një poezi e mrekullueshme dhe prekëse për shkëputjen nga jeta, për shkëputjen nga një dashuri. Këto vargje janë kthyer në lutje në ceremoniale....
Kushdo nga ju mund të gjejë mes këtyre rreshtave një të ndjerë të rrethit familjar...
Nëse do të mund të shikonit dhe dëgjonit ato që unë shoh, dhe ndjej se nuk do të qani nëse më doni...
"Nëse më doni mos qani"
Nëse më doni mos qani!
Nëse do ta dinit misterin e madh të qiellit ku tani jetoj,
nëse mund të shihni dhe dëgjoni ato që shoh dhe dëgjoj
në këto horizonte të pafundme,
dhe në këtë dritë që pushton dhe depërton në gjithçka,
nuk do të qani nëse më doni mua.
Këtu tani jemi të zhytur në magjepsjen e Zotit,
nga shprehjet e tij të mirësisë së pafund dhe nga pasqyrimet e bukurisë së saj të pakufishme.
Gjërat e së kaluarës janë kaq të vogla dhe kalimtare
në krahasim. Unë ende kam dashurinë time për ju:
një butësi që nuk e kam njohur kurrë.
Jam i lumtur që u takova me kalimin e kohës,
edhe nëse gjithçka atëherë ishte kaq kalimtare dhe e kufizuar.
Tani dashuria që më mban thellë te ju,
është gëzim i pastër pa perëndim dielli.
Ndërsa unë jetoj në pritjen e qetë dhe ngazëllyese të mbërritjes tuaj midis nesh,
ju mendoni per mua keshtu!
Në betejat tuaja,
në momentet tuaja të dëshpërimit dhe vetmisë,
mendoni për këtë shtëpi të mrekullueshme,
atje ku nuk ka vdekje, ku do ta shuajmë etjen së bashku,
në transportin më intensiv në burimin e pashtershëm të dashurisë dhe lumturisë.
Mos qaj më, nëse vërtetë më doni!
(Giacomo Perico)
Është një një poezi e mrekullueshme dhe prekëse për shkëputjen nga jeta, për shkëputjen nga një dashuri. Këto vargje janë kthyer në lutje në ceremoniale....
Kushdo nga ju mund të gjejë mes këtyre rreshtave një të ndjerë të rrethit familjar...
Nëse do të mund të shikonit dhe dëgjonit ato që unë shoh, dhe ndjej se nuk do të qani nëse më doni...
"Nëse më doni mos qani"
Nëse më doni mos qani!
Nëse do ta dinit misterin e madh të qiellit ku tani jetoj,
nëse mund të shihni dhe dëgjoni ato që shoh dhe dëgjoj
në këto horizonte të pafundme,
dhe në këtë dritë që pushton dhe depërton në gjithçka,
nuk do të qani nëse më doni mua.
Këtu tani jemi të zhytur në magjepsjen e Zotit,
nga shprehjet e tij të mirësisë së pafund dhe nga pasqyrimet e bukurisë së saj të pakufishme.
Gjërat e së kaluarës janë kaq të vogla dhe kalimtare
në krahasim. Unë ende kam dashurinë time për ju:
një butësi që nuk e kam njohur kurrë.
Jam i lumtur që u takova me kalimin e kohës,
edhe nëse gjithçka atëherë ishte kaq kalimtare dhe e kufizuar.
Tani dashuria që më mban thellë te ju,
është gëzim i pastër pa perëndim dielli.
Ndërsa unë jetoj në pritjen e qetë dhe ngazëllyese të mbërritjes tuaj midis nesh,
ju mendoni per mua keshtu!
Në betejat tuaja,
në momentet tuaja të dëshpërimit dhe vetmisë,
mendoni për këtë shtëpi të mrekullueshme,
atje ku nuk ka vdekje, ku do ta shuajmë etjen së bashku,
në transportin më intensiv në burimin e pashtershëm të dashurisë dhe lumturisë.
Mos qaj më, nëse vërtetë më doni!
(Giacomo Perico)