Përjetimi i kapërcimit nga një marrëdhënie në tjetrën

[Lina]

Përjetimi i kapërcimit nga një marrëdhënie në tjetrën

Hedhja nga një marrëdhënie në tjetrën është një praktikë mjaft e zakonshme. Sidoqoftë, shumica e psikologëve pajtohen se nuk është plotësisht pozitive. Por si për çdo gjë në botë, gjithmonë ka përjashtime. Sidoqoftë ajo është një sjellje që zakonisht shpreh vështirësi me veten, varësi dhe dëshirë për të shpëtuar.

Është e vërtetë që në ditët tona vlerat dhe pikat e referencës janë më të ndryshueshme se në epokat e tjera. Rrethanat ndryshojnë shpejt dhe nocioni i kohës gjithashtu ka ndryshuar, por kjo nuk justifikon praktikën e përsëritur të kërcimit nga një marrëdhënie në tjetrën. Në disa raste mund të ndodhë dhe është krejt normale, por nëse bëhet zakon ndoshta ia vlen të pyesim pse dhe të kërkojmë shkaqet.

“Një njeri që nuk ka kaluar nëpër ferrin e pasioneve të tij nuk i ka kapërcyer ato”. -Carl Gustav Jung-

Kalimi nga një lidhje në tjetrën
Askujt nuk i pëlqen të largohet. Kur jeni në një lidhje të rëndësishme, ndarja është burim dhimbjeje. Nëse jo, marrëdhënia ndoshta nuk ishte aq domethënëse. Duke jetuar në një epokë historike në të cilën të qenit i lumtur është bërë “i detyrueshëm”, shumë njerëz refuzojnë të kalojnë dhimbjen që shkakton fundi i një marrëdhënieje.

Ata mendojnë se gjëja më e mirë për të bërë është të gjesh sa më shpejt që të jetë e mundur një zëvendësim për ish-in, për të mbushur boshllëkun, siç thotë dhe shprehja e famshme “gozhda del me gozhdë”. Besohet se kjo është një praktikë që funksionon gjithmonë. Asgjë e çuditshme në fakt, me ose pa vetëdije, ata shohin një partner të mundshëm në pothuajse çdo person që takojnë.

Shpesh ndodh që marrëdhënia e re të fillojë me këmbën e djathtë. Me ish -in, të cilit nuk i pëlqente të udhëtonte, nuk mund të organizoje kurrë një udhëtim. Me partnerin e ri, nga ana tjetër, në vetëm një muaj ne kemi qenë në dy vende të ndryshme. Por pse ndodh kjo?

Lidhjet e pavetëdijshme
Kur përfundon një marrëdhënie e rëndësishme, zemra – kjo është pjesa emocionale – dhe pjesa e pavetëdijshme, jo gjithmonë e kupton atë. Të dy kanë ritmet dhe mekanizmat e tyre dhe ata shkojnë në rrugën e tyre. Një imagjinatë e tërë nuk mund të fshihet brenda natës. Ju nuk hiqni dorë nga planet, ëndrrat dhe pritjet tuaja të përbashkëta, me të njëjtën lehtësi me të cilën ndërroni rrobat tuaja.

Ndoshta pa e kuptuar, ose duke e bërë atë pjesërisht, ne thjesht po përpiqemi të shkruajmë kapitullin tjetër me ish-in tonë. Ndoshta ne thjesht po përpiqemi të ndryshojmë emrin e protagonistit të filmit duke ruajtur të njëjtin skenar. Në mënyrë të ngjashme, ne mund të tundohemi, por pa sukses, për të vazhduar me të njëjtin skenar. Një marrëdhënie e re mund të bëhet kapitulli i ri i të njëjtit roman.

Megjithatë, kjo nuk është mënyra e duhur, pasi ajo çon vetëm në të jetuarit në të njëjtën dinamikë, por me një person tjetër. Rreziku është të bojkotojmë marrëdhënien me ndjenjat dhe pritjet tona të pavetëdijshme. Papritur ne bëhemi më xhelozë sepse ish -i na ka tradhtuar. Ose ne ndiejmë tërheqje për dikë vetëm sepse është krejtësisht e kundërta e tij. Problemi është se marrëdhënia e mëparshme bëhet pika jonë kryesore e referencës.

Përjetimi i humbjes
Askujt nuk i pëlqejnë humbjet. Megjithatë ato janë pjesë e ciklit të jetës. Duam apo nuk duam, dashuria gjithmonë përfshin menaxhimin e një sasie të caktuar pakënaqësie. Dhe kjo bëhet më e prekshme në momentin e një ndarjeje. Është çmimi i dashurisë. Dhe edhe nëse pretendojmë të largohemi pa paguar faturën, ai borxh do të ngjitet në hijen tonë dhe do të vazhdojë të na ndjekë derisa të pastrohet.

Ka të ngjarë që hedhja nga një marrëdhënie në tjetrën mund të çojë në një zinxhir zhgënjimesh. Ne mund të përfundojmë duke u bërë cinikë dhe duke bërtitur me zë të lartë se dashuria nuk ekziston. Ose, ndoshta nuk shqetësohemi për lumturinë ose pakënaqësinë.

Në çdo rast, herët a vonë do të na duhet të merremi me frikën e vetmisë dhe të pushtojmë autonominë tonë dhe prej andej të kthehemi në dashuri. Aspekti më i keq është se ne rrezikojmë të prishim marrëdhëniet që mund të jenë të vlefshme, vetëm sepse nuk duam t’i shohim. Dhe dëshira për të shmangur dhimbjen me çdo kusht mund të çojë në mashtrim.

Nevoja obsesive për të pasur një partner na pengon të mësojmë nga çdo marrëdhënie, duke bërë që të mos lejojmë që gjithçka të rrjedhë me kohën.


Burimi / https://lamenteemeravigliosa.it/