Dy macokë ,mbi një avlli,
me njëri tjetrin lidhën miqësi.
Përse të hahemi kot më kot,
ka vend për të dy kjo botë.
Aty pranë një mace po kalon
buzëqesh,me radhë i shikon.
Kaq u desh,miqësinë e harruan
njërin tjetrit me kthetra ju lëshuan.
Budallenjtë ,kokën njëri tjetrit po ja hanë,
zuska e shtrirë,bën sehir hatanë.
Befas,një macok i tretë na mbin,
macen e sheh,fillon e mjaullin.
Dhe macja dy herë nuk e mendoi,
bishtin e drodhi,pas tij vrapoi
Macja, për sevda ishte tretur.
Macokët, për sevda kishin vdekur.
Në mbrëmje,aty mbi avlli,
u ul një shqiponjë e bëri gosti.
Ja or miq,kështu e ka kjo jetë,
vriten dy,fiton një i tretë.