Welcome to the forum 👋, Guest

To access the forum content and all our services, you must register or log in to the forum. Becoming a member of the forum is completely free.

  • PËRSHËNDETJE VIZITOR!

    Nëse ju shfaqet ky mesazh do të thotë se ju nuk jeni regjistruar akoma. Anëtarët e rregjistruar kanë privilegjin të marrin pjesë në tema të ndryshme si dhe të komunikojnë me anëtarët e tjerë. Bëhu pjesë e forumit Netedy.com duke u REGJISTRUAR këtu ose nëse ke një llogari KYCU. Komunikim alternative i ketij forumi me vajza dhe djem nga te gjithe trevat shqiptare? Hyr ne: CHAT SHQIP.

Paragrafe nga librat..

"Dhe vura re qe bebet e syve te saj ishin te skuqur nga e qara, nuk me foli, por me vrau me nje shikim, sikur donte te me thoshte :Ti me ke katandisur keshtu."

Ugo Foscolo, Letrat e fundit te Jacopo Ortis
 
“Shiko, vetëm për një here që nuk arrita të të doja ty atëherë kur duhej, tani më duhet të dua gjithkënd, nga frika se mos humb dikë tjetër sërish!”

Meti Disha
 
“Shiko, vetëm për një here që nuk arrita të të doja ty atëherë kur duhej, tani më duhet të dua gjithkënd, nga frika se mos humb dikë tjetër sërish!”

Meti Disha
 
Ne nje shtet ,ku gjyqi e ka humbur drejtesine, mjeksia humanitetin kurse arsimi kualitetin ,ikni prej atij vendi ! Eshte ferr!
 
Pastaj,pernjeheresh,gjithcka ndodhi shume shpejt.Mishrat e fetyres filluan t’i treten.Kockat i kishte tani te holla si krahe femije,brinjet i dalloheshin nen lekure dhe ethet e zhuritnin pa nderprerje ate trupth te ligur.Infermierja solli bombola me oksigjen dhe mjeku i vinte cdo ore.
Nje pasdreke,temperatura i zbriti cuditerisht shpejt. Pati u zgjua dhe me soditi per nje kohe te gjate.

- Ma jep pak pasqyren? ---pershperiti pastaj.
- C’e do pasqyren? --- e pyeta une. - Qetesohu pakez! Me duket se e hodhe tani,Pat. S’ke me ethe.
-Jo,----murmuriti ajo me ate ze te therrmuar e te drobitur--ma jep pasqyren!

Une i rashe qark krevatit,mora pasqyren dhe e leshova nga dora.Ajo u thye.
- Me fal!---i thashe.---Sa ter,qe jam! Edhe nje cope pasqyre me vete e me shpeton nga dora e me behet cope e cike!
- Ne canten time kam edhe nje tjeter,Robi.
Ishte nje pasqyre e vogel prej nikeli te kromuar.E fshiva me pellemben e dores,qe te ndotej pak dhe ia dhashe. Ajo e pastroi me zor dhe u pa ne te me vemendie.
- Ti duhet te nisesh i dashur!--peshperiti pastaj.
-Po pse? S’me dashke me?!
-Ti s’duhet te me shohesh me.Kjo ketu s’jam une.
Ia hoqa pasqyren nga dora.
-Keto sende metalike nuk vlejne asnje grosh,Pat.Pa shiko ,si me nxjerr mua! Te zbehte e te hequr.Pse,keshtu qenkam une? Une jam i zeshket dhe i fuqishem.Tere bridhe-bridhe eshte kjo dreq pasqyre!
-Dua ,qe te te mbetem ndryshe ne kujtese ,--murmuriti ajo.--Nisu,i dashur!Me ler te mbaroj pune vehte!
Une e qetesova.Ajo ma kerkori perseri pasqyren bashke me canten e saj.Pastaj zuri t’i vinte puder fetyres se mjere e te drobitur,buzeve te plasura,gropezave te nxira posht syve.
-Vehtem pak,i dashur,---tha ajo dhe u mundua te vinte buzen ne gaz.--Ti s’duhet te me shohesh te shemtuar...
-Ti mund te besh c’te duash,---i thashe,---por kurre s’do te jesh e shemtuar! Per mua je gruaja me e bukur,qe kam pare gjate gjithe jetes sime!
Ia mora pasqyren dhe kutine e pudres dhe ia vura duart me kujdes rreth kokes.Pas pak ajo filloi te shqetesohej.
-Cfare ke Pat ?--e pyeta.
-Troket aq fort,--peshperiti ajo.
---Kush? Ora?
Ajo tundi koken paksa ne shenje pohimi:
-Bubullon...
Une e hoqa nga oren nga dora.
Ajo veshtroi gjithe ankth akrepin e sekondave.
-Hiqma nga syte!...
Une e mora oren dhe e perlasa fort pas murit.
-Ja,tani nuk trohet me!Tani koha eshte ndalur ne vend.E kemi shqyer ne mes.Vetem ne te dy kemi mbetur ketu,vetem ne te dy,ti dhe une dhe askush tjeter.
Ajo m’i hoqi syte qe i qene zmadhuar tejmase.
-I dashur ...--peshperiti me ze te shuar.
Une s’munda ta duroja me ate shikim.Vinte qe nga larg ,kalonte permes meje dhe tretej diku.
-Trimeresha ime,--murmuria une,---Trimeresha ime e shtrenjte ,e dashur...

Ajo vdiq ne oren e fundit,te nates,perpara se te agonte.Hoqi shume dhe vdiq me mundime te medha dhe askush s’mundi ta ndihmonte .E mbante doren time te shtrenguar,por nuk e dinte me qe i ndodhesha prane.Dikur foli dikush:
-Vdiq...
-JO!--bertita une.---Ajo s’ka vdekur ende! Ende po ma mban doren te shtrenguar...
Drite. Drite verbuese,e padurueshme.Njerez.Mjeku.Une hapa ngadale doren time.Dora e Patit u leshua pertoke.Tipare te shfytyruara nga nakthi.Sy te ngrire e te munduar.Floke geshtenje e te mendafshte.
-Pat,---thashe une.---Pat!
Dhe,per here te pare ,ajo nuk me dha pergjigje...

- Dua te rri vehtem--thashe une.
-Te mos e...?---pyeti dikush.
-Jo,---thashe une,---Dilni perjashta! Mos e prekni!
Ia lava pastaj gjakun.Isha si cope dru.Ia kreha floket. Ajo filloi te ftohej.E shtriva ne krevatin tim dhe e mbulova me batanijet. U ula prane saj dhe s’isha i zoti te mendoja me asgje.Rrija ne karrige dhe e veshtroja krejt i shastisur.Qeni u fut ne dhome dhe m’u shtri ne preher...
E pashe se si i nderroi fetyra.S’munda te beja asgje tjeter,vecse te rrija ashtu i ngurosur,ashtu krejt bosh,dhe ta sodisja...
Pastaj erdhi mengjesi!---dhe ajo nuk ishte me...

...ah!


Kur ta mbaroj do u'a sjell me foto paragrafin e sjelle ketu nga copy paste. :)

Jam akoma te shishja e rumit.
 
Një motër nuk e zgjedh. Dhe pse zihesh e di që ajo do jetë për ty në çdo moment, çdo gjë që të ndodhë. Ruaje si një perlë të çmuar sepse nuk do ta kthejë kurrë shpinën. Do kesh gjithmonë një sup të sigurtë ku të mbështetesh kur të jesh duke rënë. Ajo i njeh gjithë gabimet që ke bërë, ruan çdo sekret me kujdes, njeh familjen tënde pak ''speciale'' me të gjitha gëzimet e dhimbjet e kaluara. Pra është një dhuratë e Zotit, që çdo ditë do ti japë ngjyrë jetës tënde. Duaje sepse nuk do të braktisë kurrë e do jetë gjithmonë pjesë jotja!
 
E pastaj c'fare? Pasi ajo e ndjeu se ai ende po e veshtronte, por veshtrimi i tij kish ndryshuar. Ai donte dicka - donte ate qe ajo gjithmone e kish pasur te veshtire t'ja jepte; donte qe ti thoshte se ajo e dashuronte. Dhe kete, jo!, ajo s'mund ta bente dot. Ai e kishte me te lehte te fliste. Ai mund te thoshte gjera - ajo kurre s'mundej....Nje grua e pashpirt,- ai e quante - ajo kurre nuk i kishte thene se e dashuronte. Por s'ish keshtu, s'ish keshtu. Ishte qe, ajo kurre s'mund ta thoshte ate qe ndjente....Duke u ngritur, ajo qendroi prane dritares pasi donte ti shmangej veshtrimit te tij, dhe pasi ju kujtua se sa i bukur eshte - deti naten! Por ajo e dinte se ai kish kthyer koken dhe po e veshtronte. Ajo e dinte se ai po mendonte Je me e bukur se kurre! dhe ajo e ndjeu veten shume te bukur. A do te me thuash, te pakten nje here te vetme, se me dashuron? Ai po mendonte kete...por ajo s'mund ta bente dot; ajo s'mund ta thoshte. Atehere, duke ditur qe ai po e shikonte, ne vend qe te thoshte dicka ajo u kthye nga ai...e veshtroi ne sy. E ndersa po e veshtronte filloi te buzeqeshe, dhe megjithese ajo s'kish thene asnje fjale, ai e dinte, sigurisht qe ai e dinte, se ajo e dashuronte. Ai s'mund ta mohonte dot. Duke buzeqeshur, ajo veshtroi pertej dritares dhe tha - (duke menduar me vete, asgje ne bote nuk mund ta zevendesonte kete lumturi) - "Po, kishe te drejte. Do te bjere shi neser. Ti s'mund te shkosh." dhe e veshtroi duke buzeqeshur, pasi ajo kish triumfuar perseri. Ajo nuk e kishte thene, e perseri ai e dinte.

Virginia Woolf - To the Lighthouse
 
"Me ler te vij me ty", ajo ju lut, poshte e me poshte prane tij pasi ai ishte duke u rrezuar perjetesisht. "Ashtu qofte", tha ai. Floket e tij, qe ishin zjarr, u drodhen nga era e rrezimit....

Nga "s'te premtova kurre nje kopsht me trendafila" "i never promised you a rose garden" Joanne Greenberg.
 
E mbase ndonje mbremje, gjate pranveres se ardhshme te mallengjyer nga nje rreze e henes qe ndrin mbi bar, ne kembet e tyre, duke shkare ne deget e pemes do t'i shtrengojne doren njeri - tjetrit per kujtimin e tere kesaj dhimbjeje te heshtur e pa sherim; e mbase ky shtrengim i shpejte i duarve do te bej qe damaret e tyre t'i pershkoj pak ajo drithme qe s'do ta kishin provuar fare, dhe do t'ju jap ketyre te ringjallurve, per nje sekond, ndjesine e vetetimte dhe hyjnore te asaj dehjeje, te asaj marrosjeje qe, me nje te dredhur u fal dashnoreve me shume lumturi nga c'mund te kene njerezit e tjere tere jetes se tyre!

"Tregime e novela" te Gi De Mopasanit
 
" Njerezit duhen te shikohen nga lart. Njerezit kujdesen per dukjen e perparme te fytyres, nganjehere edhe per te mbrapmen, por te gjitha efektet e tyre jane te llogaritura per shikues nje meter e shtatedhjete centimetra.Njerezit nuk dijne te luftojne kunder armikut me te madh te njerezimit: perspektives se shikimit nga lart. "

"Lavirja e denje per respekt"
Zhan Pol Sartri
 
E shkuara, mendoi, nuk ishte ndryshuar, por shkatërruar. Si mund të vërtetoje edhe gjërat më të dukshme kur nuk kishe dëshmi tjetër veç kujtimeve të tua? .... Për shembull, nuk ishte e vërtetë, siç pretendohej në librat e historisë se gjoja aeroplanin e kishte shpikur Partia. Aeroplanët ai i mbante mend qysh prej fëmijërisë më të hershme. Por nuk e vërtetoje dot. Mungonin faktet. Vetëm një herë në jetë i ndodhi të shtinte në dorë një dokument të pakundërshtueshëm për falsifikimin e fakteve historike dhe në atë rast....

George Orwell - 1984
 
I pa turp jam

S'i kam dashur kurrë gjërat e bujshme
Dhe shpesh jam menduar duhan duke pirë;
Ka gjëra lakuriqe që s'janë të turpshme,
Siç ka dhe gjëra të ç'ndershme të veshura mirë.

Ja, e vërteta rri lakuriqe ngaherë,
Ja, dhe gënjeshtra me petka rri veshur!
Më thoni: cila ka turpin dhe cila ka nderë?
Kjo që ju thashë s'ka gjë për të qeshur!

| Dritëro Agolli |
 
E kisha përgatitur mendjen time se do ta gjeja dikë që do të më dashurojë pa kushte, 365 ditë brenda një viti. Isha ende në shkollën fillore – në klasën e gjashtë ose të shtatë – por e kisha përgatitur mendjen time ashtu.

Haruki Murakami - Pylli norvegjez
 
Se edhe kur më sajdisin, edhe kur tregohen dashamirë nuk e di pse nuk e ndiej veten mirë, gëzohem kur më jepet rasti të largohem.

Fjodor Dostojevski - Idioti
 
Je i tmerrshëm Henri dhe, unë nuk e di pse të pëlqej kaq shumë.
- Ti gjithmonë do më pëlqesh mua Dorian... Po Dorian, ti gjithmonë do jesh i dhënë pas meje. Unë përfaqësoj tek ti, të gjitha mëkatet që ty s'ta mban t'i bësh

Oscar Wilde - Portreti i Dorian Greit
 
Ai dinte dy përralla, ose më mirë të themi vetëm një përrallë, të cilën ia kishte treguar i gjyshi, kurse tjetra ishte vetë jeta e tij. Me kalimin e kohës, ai, mbeti edhe pa njërën edhe pa tjetrën.

Çingiz Ajtmatov - Anija e bardhë
 
O shokë, ç'u prish dynjaja,
Si për burra dhe për gra.
Tani shitet sevdaja,
Mjerë ai që s’ka para.

Ndëgjoni, more të ri,
Ndëgjoni dhe ju të ra:
Duani atë që di,
Jo atë që ka para.

| Çajupi |
 
Last edited:
-“Pse duhet ta dëgjojmë zemrën?”, pyeti djali atë ditë, ndërsa po ngrinin çadrën.

– “Sepse ku ke zemrën, ke dhe thesarin tënd”.

Alkimisti. Paulo Coelho
 
Tek e ëma s'vinte sa ish gjallë,
Mbase vinte, por besoj se rrallë.

Erdhi kur e shpuri në varreza
Sypërlotur, veshur me të zeza.

Ah, tek nëna s'vinte sa ish gjallë,
Dhe tani në varr i shkon çdo javë.

Një mëkat, që ndofta s'lahet kurrë,
Shkon e lan, ku nëna fle nën gurë...

Dritero Agolli
 

Postime të reja

Theme customization system

You can customize some areas of the forum theme from this menu.

Choose the color combination according to your taste

Select Day/Night mode

You can use it by choosing the day and night modes that suit your style or needs.

Welcome to the forum 👋, Guest

To access the forum content and all our services, you must register or log in to the forum. Becoming a member of the forum is completely free.