Welcome to the forum 👋, Guest

To access the forum content and all our services, you must register or log in to the forum. Becoming a member of the forum is completely free.

  • PËRSHËNDETJE VIZITOR!

    Nëse ju shfaqet ky mesazh do të thotë se ju nuk jeni regjistruar akoma. Anëtarët e rregjistruar kanë privilegjin të marrin pjesë në tema të ndryshme si dhe të komunikojnë me anëtarët e tjerë. Bëhu pjesë e forumit Netedy.com duke u REGJISTRUAR këtu ose nëse ke një llogari KYCU. Komunikim alternative i ketij forumi me vajza dhe djem nga te gjithe trevat shqiptare? Hyr ne: CHAT SHQIP.

Xhon F. Kenedi

Juno

Kontributor
Regjistruar më
Kor 25, 2017
Mesazhe
32,412
View attachment 6290
Kanë kaluar 54 vjet, por ato pamje mbeten esenca e Amerikës. Më shumë se sa zbarkimi në Normandi, balta e Hiroshimës, këmba e Armstrongut në Hënë, fundi i Marylin Monroe, rënia e Kullave Binjake, Amerika që askush nuk mundet ta harrojë – simboli i misterit të Amerikës – është në fotogramet e shkrepur, zmadhuar, pastruar, mbi të gjitha ngadalësuar (për t’u përpjekur për të adaptuar absurditetin e ngjarjeve me shpejtësinë e ekzekutimit të tyre) të atentatit të pabesueshëm kundër presidentit të Shteteve të Bashkuara.

Gjithcka ndodhi në të njëjtën kohë, atë 22 nëntor të vitit 1963. Një vend i panjohur, Dallas, në Teksasin ekzotik, ku njerëzit praktikisht mbanin kapela të mëdha kaubojsësh, ashtu si në librat me figura të Tex. Presidenti i ri dhe i pashëm, në bordin e një makine tip Lincoln të hapur, i pambrojtur pavarësisht dukjes së shërbimit të fshehtë, motociklistëve, policisë. Bashkëshortja e tij e re gjysmë franceze që, në mesin e modës lokale mban veshur një tailleur Chanel të kuq që në fund do të përfundonte i mbuluar me gjak. Vrasësi që qëllon nga një depozitë librash shkollorë me një armë të vjetër që e ka blerë me korrespondencë dhe që më pas do të vritet edhe ai direkt në televizion prej pronarit të një klubi nate, para se të mundej të thoshte se kush ishte dhe kush ë dërgonte. Planeti, për herë të parë në historinë e tij, pa gjithcka teksa rrinte ulur në kolltuk. Shihte botën e re që kish fituar luftën të pambrojtur përballë paparashikueshmërisë, por magjepsej edhe nga demokracia në veprim, nga gazetaria e drejtpërdrejtë, nga fuqia e re e televizionit. Dallas, Teksas ishte dyndja e njeriut të zakonshëm në skenën e riteve të pushtetit – si vrasës dhe si spektator – fundi i pafajësisë së Amerikës dhe lindja e teorive të komplotit.

Gjithcka ishte e lidhur me ata pak fragmente imazhesh. Dhe gjithcka, ndonëse në Dallas atë ditë Dielli shndërrinte, ishte pafundësisht në bardhë e zi.
6 dekada më vonë, magjepsja e madhe e vrasjes Kennedy mbetet e paprekur, një prej argumentave mbi të cilët është ende e mundur një diskutim i informuar (qoftë kur flitet për balistikën, ashtu edhe për politikën). Shumëkush vazhdon ta konsiderojë të pamundur që Ozvald të ketë vepruar i vetëm; po kështu edhe për vrasësin e tij, Jack Ruby; miliona vetë kanë parë filmin JFK të Oliver Stone dhe e kanë gjetur bindës; në Uikipedia tregohen në mënyrë skrupuloze të paktën dhjetë teori të ndryshme komploti: CIA, agjentët e dyfishtë të CIA, kastristët dhe antikastristët, të tradhëtuarit në Gjirin e Derrave, mafia kubane e Majemit, ajo siciliane, ajo italo-amerikane, ajo e Nju Orlinsit, kompleksi ushtarako-industrial…
Në vitin 2012, Theodore Sorensen, që kish qenë këshilltar i presidentit, ka kujtuar se si Jacqueline kish qenë gjithmonë e bindur në thellësi për përgjegjësinë e Lyndon Johnsonit në vrasje; në vitin 2011, shkrimtari Stephen King ka imagjinuar, në n jë roman imponues, një profesor të sajuar matematike i cili transportohet nëpërmjet makinës së kohës në fundin e viteve pesëdhjetë në Teksas, me detyrën të parandalojë vrasjen e presidentit (e si pasojë edhe luftën në Vietnam, vrasjen e Martin Luther Kingut, revoltat racore në metropolët amerikanë). Por fatkeqësisht nuk do ia dalë, një demonstrim që ishte pikërisht epoka që komplotonte kundër presidentit.

I prezantuar në Venecia, i shfaqur në fundin e shtatorit në sallat amerikane, Parkland është filmi për pesëdhjetë vjetorin e vrasjes së Kennedy. Me regjisor Peter Landesman, një gazetar investigativ në provën e tij të parë si regjisor, filmi është ambicioz në minimalizmin e tij. Mban emrin e spitalit publik – Parkland Memorial Hospital i Dallasit – ku të premten e 22 nëntorit 1963, në orën 12.38 u soll presidenti John Kennedy tek ndërronte jetë dhe ku të dielën, në datën 24, në orën 13.00 në po të njëjtën urgjencë, u bënë përpjekje të kota për të mbajtur në jetë vrasësin e tij, Li Osvald.

Shihen doktorë të rinj që kryejnë masazhin kardiak më absurd, agjentë të shërbimit të fshehtë në lotë, kryeinfermierja që gjen në sirtar një kryq për t’ia vendosur mbi trup; dhe që largon, pa u vënë re, një copë të trurit nga fustani i Jackiet; grindja me grushta dhe shpulla për të larguar kufomën e presidentit, mes policisë teksane dhe federalëve; manovrat groteske për të sistemuar arkivolin në avionin e Air Force One, shumë më i vogël nga sa do të kishim imagjinuar.
Eshtë një film i cuditshëm, sepse nuk ka mistere. Personat reagojnë duke iu përgjigjur instikteve të pavetëdijshëm apo edukimit të tyre civil dhe fetar; ndjenjës së tyre të detyrës, apo frikës për pasojat e veprimeve të tyre, apo mëshirës.

Ja tek shfaqet një prej personazheve më metaforikë të të gjithë historisë. Abraham Zapruder, tregtar veshjesh, i lumtur sepse sapo ka blerë një kamera të vogël (Bell & Houell Zoomatic 8mm) dhe bashkë me bashkëshorten shkon që të filmojë kortezhin e presidentit. Do të mbajë të palëvizur dorën edhe kur do të dëgjojë të shtënat, do të ofrojë më vonë 18 sekondat më të tmerrshme të vrasjes (koka e presidentit që shpërthen, Jacqueline që e mbërthyer nga paniku zgjatet në pjesën e pasme të Lincolnit, që vazhdon të ecë a thua as fati nuk mund të ndalë ecjen zyrtare, i verbër).

Shfaqet më tej vëllai i panjohur i Li Ozvald, Roberti i cili dëgjon në radio për arrestimin e një homonimi të tij për vrasjen e një polici dhe menjëherë, me intuitë, kupton gjithcka. Rend që të kërkojë informacione prej policisë, përballet me një nënë dukshëm të cmendur që i thërret, e lumtur: “Li ishte një agjent special në mision, që nga sot nuk jemi më njerëz të zakonshëm”, takon Li për një bisedë shumë të shkurtër në burg dhe më pas e varros në një varrezë fshati, në skenën më shpirtëcopëtuese të filmit, me ndihmën hezituese të gazetarëve, sepse varrmihësit refuzojnë që të mbajnë arkivolin e tij. Parkland natyrisht që është xhiruar me ngjyra, por një prej komplimentat më të mëdhenj që mund t’i bëhet është që ato ngjyra rikthejnë bardhë e zinë dhe fragmentimin e kujtesës sonë televizive. JFk, filmi i Oliver Stone (1991) ishte një film me teza – komploti – kështu që kish nevojë për hije të gjata, pamje të shqetësuara, fantazma në sfond, ngecje muzikore; Parkland ka rrafshësinë e kronikës, ose më saktë dicka që ndjek vetëm kohën, por nuk ka një logjikë superiore, nuk ka paralajmërim as edhe parathënie të fateve. Personat që e gjejnë veten protagonistë të ngjarjes së shekullit nuk janë të përgatitur për të qenë – reagojnë si një insekt përballë një spërkatjeje me ujë, apo ndaj një drite, apo zhurme të papritur.

Shfaqet edhe përgjegjësi për sigurinë, që sekuestron filmimin e Zapruder. Së bashku kërkojnë në Dallas një laborator që të zhvillojë pelikulën, dhe gjejnë vetëm një artizanal, që nuk siguron as edhe rezultatin e operacionit. Dhe, pabesueshmërisht, polici i lë Zapruderit një kopje të filmit he të gjithë gazetat i ofrojnë para me letra poshtë derës (Zapruder do ia japë të drejtat revistës Life, duke kërkuar që katër apo pesë fotogramat më të dhunshme, më pak “dinjitozet” për vrasjen e presidentit, të mos publikohen; dhe do të pushtohet nga ndjenja e fajit për faktin që ka qenë dëshmitar i tragjedisë).

Më tej, mësojmë në film që policia e Dallasit kupton që Osvaldi ishte një njeri kokënxehtë shumë i njohur, i cili madje kish shkaktuar një goxha rrëmujë në zyrë dhjetë ditë më herët, duke u ankuar se ishte i persekutuar. Letrat që i përkisnin digjen brenda zyrës. Por nuk është komplot, është vetëm një burokrat i vogël që dëshiron të shmangë telashet.

Filmi mbyllet me emisionet e lajmeve që japin lajmin për funeralin madhështor në Uashington (pamjet e John Johnit të vogël që bën përshëndetjen ushtarake, të Bob dhe Ted Kennedy që shoqërojnë Jacquelinën me vello të zezë, e denjë për teatrin grek), me zërin e ngadaltë por të thellë të Ualter Cronkite dhe kolegëve të tij, që flasin për fatet konkretë dhe me vetëm një koment: “Gjithcka ka qenë kaq e tmerrshme dhe kaq e shpejtë”.
Pavarësisht se për vrasjen e Kennedy janë shkruajtur tonelata me letra, rezultati investigativ është megjithatë i mangët. Më i bollshëm studimi i mekanizmave të pushtetit, të psikologjive të ndryshme dhe të sjelljeve të masave në situata të jashtëzakonshme. Mes këtyre, një kryevepër e vërtetë kërkimi historik ka qenë biografia e Lyndon Johnson, politikani i ashpër teksan që rrethanat e bënë presidentin e 36 të Shteteve të Bashkuara. Autori është gazetari Robert Caro, i cili ka mbërritur tashmë në vëllimin e pestë të historisë së tij, me qindra faqe ndricuese pikërisht për ditën fatale në Dallas.

Johnson ishte atëherë në një moment shumë të ulët të karrierës së tij politike; madje edhe në shtetin e tij, Teksas, gazetat shkruanin për përfshirje të tijat në skandale administrativë; rikandidimi i tij për zëvendëspresident ishte shumë në dyshim, klani Kennedy e urrente përzemërsisht, dhe në kortezhin presidencial, makina e tij ishte vendosur me qëllim shumë larg asaj të presidentit. Brenda një ore, Johnson u gjend i ulur përtokë dhe i mbajtur ashtu nga dy agjentë të shërbimit të fshehtë, u transportua në spitalin e Parkland dhe më pas në Air Force One. Robert Caro përshkruan minutë pas minute kontrollin total që ai i bën situatës, vendimet epokalë dhe detajet (zgjedhja e gjykatëses, fotografit, filmimi i betimit) dhe më pas transformimin e tij, kur bëhet president, në një populist vizionar, sigurisht personi që ka bërëmë shumë në Amerikë për një politikë sociale dhe për të drejtat civile të afroamerikanëve. Dhe gjithë kjo nuk do të kish ndodhur nëse Kennedy nuk do të ishte vrarë, një demonstrim ky i të pamatshmes në pothuajse cdo histori njerëzore.

Pesëdhjetë vjet më vonë, të gjithë pranojnë që tek vrasja e Kennedy ka nisur një agim i madh i një vetmie të re të njeriut modern, të paaftësisë së tij për të gjetur të vërteta apo për të dominuar ngjarjet. Tipike për teoritë e pranisë përreth nesh të “fuqive okulte” në gjendje të vënë në veprim drama që përfshijnë mijëra njerëz; shenjë humbjeje për të vërtetën shkencore, në vështirësi për të dhënë përgjigje që pranohen nga të gjithë, dhe të vërtetës juridike, edhe ajo e mangët në versionin përfundimtar, vrasja e Kennedy ka qenë e destinuar të përsëritet pafundësisht, duke ruajtur gjithmonë të njëjtat karakteristika.

Vetëm në informacionin e drejtpërdrejtë ndryshimi ka qenë total: nëse në vitin 1963 në Dallas, Teksas, vetëm Abraham Zapruder arriti të mbajë dorën të palëvizur për disa sekonda dhe për të bërë që të rishihet vdekja e presidentit, në 2011 në Sirte të Libisë, dhjetëra vetë mbanin iPhonen me njërën dorë, ndërkohë që me tjetrën linconin kolonelin Muammar Gheddafi.

Hipotezat

Ndonëse të rregjistruara në shirit, zbulimet e Jackie, sipas amanetit të saj duhej të mbeteshin të fshehtë për 50 vjet pas vdekjes së saj, që sic dihet ndodhi në 1994, dhe si rrjedhim do të duhej të bëhej publike vetëm në 2044. Duke mos i qëndruar besnike vullnetit të nënës, Caroline ka vendosur gjithësesi t’i nxjerrë para kohe, duke bërë të ditur në korrikunq ë kaloi thelbin e tyre. Sipas nënës së saj, atentatin e Dallasit e arkitektoi as më pak e as më shumë, por zëvendësi i bashkëshortit të saj në Shtëpinë e Bardhë, Lyndon B. Johnson, në bashkëpunim me një “kartel” të fuqishëm prodhuesish nafte dhe armësh, për më tepër teksanë ashtu si ai. Ekzekutori material i atentatit, Lee Osëald – sipas këtij versioni të fakteve – ka qenë thjeshtë maja e shigjetës së një plani shumë më të madh se ai, që u finalizua për të hequr qafe një president të vendosur që të frnonte, në mos të sprapste, angazhimin ushtarak që kish nisur tashmë në Vietnam, duke hedhur në erë kështu perspektivën e fitimeve miliardëshe për lobin super të fuqishëm të luftëdashësve.

Zbulimet e Caroline, ndonëse janë botuar me një zell të kuptueshëm nga shtypi i të gjithë botës, nuk kanë shtuar asgjë që të jetë befasisht e re, duke rinxjerrë praktikisht në pah një tezë të paraqitur tashmë në filmin e famshëm të Oliver Stone “JFK”, dhe që më së fundi është konfirmuar në një libër të shkruajtur nga një avokat i famshëm teksan, David Scott McLean.

Pjesë e personelit të Johnson në dekadat e para të jetës së tij politike, Scott McLean thotë se ish zëvendës presidenti – për të vrarë Kenendyn dhe për ta pasuar në drejtimin e SHBA – ka shfrytëzuar shërbimet e CIA dhe të vetë Pentagonit (ose të paktën “trupa të vecantë” të agjencisë së spiunazhit dhe të ushtrisë). bota.al

Që mes Kenendyt dhe Johnsonit nuk kishte marrëdhënie të mirë kjo është shumë e ditur (shumë të ndryshëm në karakter, ishin edhe shprehje e dy Amerikave vite drite larg nga njëra tjetra: nga Bostoni i sofistikuar dhe europizues njëri, dhe nga Teksasi sanguin tjetri), por pavarësisht kësaj – pavarësisht asaj që thotë Jacie, për më tepër e tronditur në ditët pas vdekjes – hipoteza që ka qenë vërtetë Lyndon B. I ndihmuar nga CIA dhe Pentagoni që armatosën Osëald nuk i rezultuara snjëherë provës së verifikimeve.

Kritikët janë gati të bien dakord, në mënyrë të vecantë, në idenë që politika amerikane në Vietnam – rritje e pranisë ushtarake dhe kontratat e mëvonshme të bëra Me prodhuesit e armëve – do të kish ndjekur një rrugë të ngjashme edhe sikur Kenendy të kish mbetur në komandë; dhe në fakt, mes zbulimeve që kanë dalë pas vdekjes për tre vitet e tij në Shtëpinë e Bardhë, figuron edhe ai i nënvlerësimit që Kennedy i ka bërë zhvillimeve të rrezikshëm të ndërhyrjes së SHBA në Indokinë, nisur nga ai vetë. Pra, biznesi i armëve do tëishte gjithësesi i destinuar të siguronte një fitim të paimagjinueshëm: atëherë, cfarë kuptimi do të kishte të hiqej qafe një president, populalriteti i të cilit do i kish lejuar made të bënin më të pranueshëm për opinionin publik amerikan rritjen e vazhdueshme të pranisë ushtarake ën Vietnam? Sa për CIA dhe Pentagonin, të pranishme në shumë hipoteza që janë hedhur në lidhje me vrasjen e Kennedy, duhet thënë që e para që i ka futur në valle ka qenë KGB sovjetike, sic e ka dokumentuar disa vite më parë historiani Max Holland në një libër me titull “Pas Komisionit Uorren”.

Që në javët menjëherë pas atentatit, shërbimet e fshehtë të Moskës nxituan të mbështesin tezën spas të cilës atentati në Dallas kish qenë një cështje e brendshme e logjikave të fshehta të politikës amerikane, dhe e gjithë kjo me qëllimin e dyfishtë të largonte cdo dyshim nga Moska (e cila, që pas krizës së raketave të 1962 që kish afruar shumë përplasjen mes dy superfuqive, në atë periudhë ishte angazhuar në konsolidimin e klimës së tensionit që Kennedy dhe Hrushovi kishin shtyrë për të shmangur riskun e një lufte të tretë botërore) dhe vetë aleatine tij parësor në Amerikën Qendrore, Fidel Castro.

Kastro

Në kish një njeri në botë me të gjithë të drejtat – nga këndvështrimi i tij – për të urryer Kenendy deri në porositjen e vdekjes, ky ishte në fakt në ato vite pikërisht lider maximo i Havanës, që më pak se dy vjet më herët

ishte dashur të shtypte një tentativë pushtimi në jugperëndim të Kubës (i mirënjohuri zbarkim në Gjirin e Derrave), organizuar nga antikastristë kubanë, mërgimtarë në Florida, të stërvitur nga CIA për llogari të qeverisë së Uashingtonit, e cila nuk mund të pranonte idenë e një aleati të Moskës vetëm disa milje larg nga brigjet e veta.

Kështu që, Fideli nuk mund të mos tregohej si numri një prapa planit që kish cuar në vrasjen e Kennedy. Për arsye politikisht objektive dhe të pakundërshtueshme, por edhe për shkak të identikitit psikopolitik të Lee Osëald, ekzekutuesi asnjëherë i diskutuar i JFK (është folur për “të tjerë” që nga ajo apo kjo lëndinë me bar përgjatë rrugës së Dallasit ku udhëtonte limuzina presidenciale kanë shtuar një apo dy të shtëna të tjera, por askush nuk ka arritur asnjëherë të vërë në diskutim që presidenti u qëllua nga një dritare në katin e gjashtë të Texas School Book Depository, me pushkë Carcano të blerë me postë, pikërisht nga Osëald).

Lee Harvey Osëald ishte një “tip i mirë, aspak me personalitet të paqëndrueshëm”, sic e kishte përcaktuar pak kohë më parë një raport i FBI, i cili kishte jetuar në Rusi për tre vite dhe që ishte i magjepsur nga personaliteti i Kastros si dhe nga miti i revolucionit të tij, deri në atë pikë që disa herë kishte tentuar, pa ia dalë mbanë, të anashkalonte pengesat e Departamentit të Shtetit për të shkuar në Kubë dhe shtuar radhët e mbështetësve të heroit të tij. Vec kësaj, Osëald kishte qenë edhe në Rusi, ku kishte provuar – sërish pa ia dalë mbanë – që të merrte nënshtetësinë sovjetike. Kështu që, mbeten shumë pak dyshime mbi pikëpamjet e tij politike.

Që Kastro do të figuronte ndër personalitetet me më shumë gjasa si porositës kjo është evidente, ndërkohë që në pamje të parë mund të tingëllojë paradoksale që dyshimi i urdhërimit të atentatit të Dallasit mund të ketë rënë për një periudhë të shkurtër edhe mbi kundërshtarët e tij më të thekur: kolonia e mërgimtarëve antikastristë, e përqëndruar mbi të gjitha në komunitete të organizuar në brigjet e Floridës. Pikërisht ata që kishin dashur edhe aventurën fatkeqe në Gjirin e Derrave.

Cosa Nostra

Eshtë një paradoks vetëm në dukje, nëse kujton që ishulli në Karaibe dhe në mënyrë të vecantë kryeqyteti i tij, Havana – para se të clirohej nga Kastristët në janar 1959, pas gjashtë vitesh luftime – kishte qenë një prej bastioneve kryesorë të Cosa Nostras, një lloj Montekarlo në të cilën gëlonin kazino dhe hotele super luksozë, në të cilët takoheshin haptas dhe qetë, disa milje larg SHBA, eksponentët më të spikatur të malavitës ndërkombëtare, përfshirë krerë të mafias të dëbuar si të padëshirueshëm nga territori amerikan. Revolucioni i Kastros i kishte privuar këta zotërinj jo vetëm nga një vendstrehim i sigurtë (kaq pranë aktiviteteve të tyre në SHBA), por edhe nga biznese fitimprurës, të lidhur me lojërat e fatit dhe trafiqet e paligjshëm. Jo më kot diktatori Batista, i rrëzuar nga Kastro, ishte akuzuar për korrupsion dhe bashkëjetesë me mafian amerikane.
Dëbimi i Kastros dhe rikthimi në Kubë ishte për malavitën e organizuar një detyrim kategorik, dhe është vërtettuar që në më shumë se një rast është përpjekur të ushqejë dhe të mbështesë radhët më të vendosura dhe luftarake të antikastrizmit të organizuar.
Po përse duhej vrarë Kennedy, do të thotë ndokush? Sepse pas dështimit të operacionit në Gjirin e Derrave, dhe mbi të gjitha mbasi preku me dorën e tij rrezikun e një lufte bërthamore në tetor të vitit 1962, gjatë krizës së rëndë të raketave që Moska kishte vendosur në Kubë, presidenti kish vepruar me realizëm duke i vën një herë e mirë një gur të rëndë sipër cdo hipoteze të mëtejshme për të rikthyer Kubën në perëndim me forcë: me Hrushovin, qoftë edhe duke shmangur nëj Luftë të Tretë Botërore, kishte arritur një marrëveshje të vuajtur në bazë të të cilës në thelb, Kuba nuk do të pranonte më raketa (dhe koka bërthamore) sovjetike, por në këmbim do të ishte e cliruar nga cdo përpjekje tjetër “cliruese” prej Uashingtonit. Një frymëmarrje cliruese për të gjithë botën, që në ato dy javë konvulsive (kriza SHBA-BRSS zgjati 13 ditë që dukej se nuk po kishin fund) bota u tremb vërtetë nga fillimi i një lufte të tretë. Por sigurisht, kjo nuk ishte e vërtetë për Cosa Nostran, për të cilën ripushtimi i parajsës së humbur në Kubë ishte më e rëndësishme se gjithcka tjetër. Për mafian, Kennedy, ishte shndërruar, paradoksalisht një mbrojtës i Kastros, një pengesë për rrëzimin e padronit të Kubës.

Për të konsoliduar hipotezën e regjisë mafioze të vrasjes së Kennedy shërbejnë edhe faktorë të tjerë shumë prej të cilëve janë dokumentuar bollshëm: nga njëra anë lufta pa asnjë kompromis e nisur kundër Cosa Nostras nga vëllai më i vogël i JFK, Robert, në cilësinë e tij si Kryeprokuror; nga ana tjetër, pikëpjekjet disi shqetësuese të vetëpasurisë së familjes Kennedy me interesat e Cosa Nostra.

Sic rezulton nga një libër që nuk është përgënjeshtruar asnjëherë (Kriminelë të përsosur, heronj jo të përsosur) – i shkruajtur nga një kenendyan i hekurt si Ronald Goldfarb, një mik i Robert Kennedy dhe këshilltar i tij në tre vite, nga 1961 deri në 1964 – “dinastia e Kennedyve ka qenë periodikisht e lidhur me mafian”. Aq shumë sa mendohet që kreu i dinastisë, Joseph, të jetë pasuruar pikërisht në vitet e prohibicionizmit falë miqësisë së tij me bosin e bosëve të asaj epoke, Frank Costello.

Pasi u bë më vonë një biznesmen me peshë ndërkombëtare (aq sa hyri në entouragen e presidentit Franklin Delano Roosevelt dhe u emërua prej tij ambasador i SHBA në Londër), patriarku i Kennedyve filloi më pas të distancohet gradualisht nga Costello deri kur u prish përfundimisht me të në vitin 1956, falë mbulimit dhe mbështetjes së një tjetër mafiozi të dorës së parë, kumbari i Chicagos, Sam Giancana: dhe kjo është e shkruar, e zeza mbi të bardhë, tek “Lojë e dyfishtë”, biografia që nipi i bosit i kushtoi në viti 1992 gjyshit të tij “Sam”. Giancana, sipas tezës së hedhur nga nipi i tij, i kishte garantuar Kennedyt tashmë të moshuar jo vetëm sigurinë e tij personale, por edhe mbrojtjen politike të dinastisë së tij.

Mafia

Për të provuar këtë marrëveshje sikletosëse mes bosit të Chicagos dhe Kennedyve (dhe jo vetëm patriarkut Joseph) shërbejnë të paktën dy rrethana. Mbi të gjitha një telefonatë e interceptuar nga FBI në vitin 1960, në të cilën këngëtari dhe aktori Frank Sinatra, një mik i ngushtë i JFK, i ka kërkuar haptaz Giancanas që të mëbshtesë kandidaturën e tij në shtetet ku ka influencë, Illinois dhe Virginia lindore (dhe është historikisht e provuar që Giancana iu përgjigj thirrjes, duke mobilizuar në favor të Kennedy dhe zgjedhjes së tij mikun e tij të ngushtë Jimmy Hoffa si dhe sindikatën e tij të fuqishme të transporteve); së dyti, pothuajse shtatëdhjetë telefonatat që po FBI interceptoi një vit më vonë mes presidentit të sapozgjedhur dhe një prej të dashurave të tij, Judith Exner, e cila i përkiste klanit të Giancanas dhe që gjithashtu konsiderohej si një unazë lidhëse mes “bosit të Uashingtonit” dhe bosit të Chicagos (duhet shtuar gjithashtu se përpara s etë vdiste nga kanceri në vitin 1992, Exner jo vetëm konfirmoi në një intervistë televizive se kishte qenë e dashura e presidentit por rrëfeu se i kishte dorëzuar protektorit të saj Giancana “pako me dollarë” që vinin nga Shtëpia e Bardhë). Me gjithë këtë “mish në zjarr” është evidente që gjuetia për porositësit e vrasjes së Kennedy është përqëndruar mbi të gjitha në hapësirën mafioze të pushtetit politiko-ekonomik amerikan, apo të paktën një pjese të dukshme të tij. Por sado këmbëngulëse dhe të vendosura, edhe kërkimet e kryer në këtë drejtim nuk kanë cuar asnjëherë në rezultate të sigurtë dhe të pakontestueshëm: pra shumë tregues, por askund qoftë edhe hija e një prove të pakundërshtueshme. Për plotësim informacioni, duhet të kujtojmë që pas atentatit fituan besueshmëri edhe dy hipoteza që deri tani nuk janë përgënjeshtruar. E para prej tyre fuste në valle si organizatorë okultë të vrasjes së Kennedy, grupet më ekstremistë të racizmit jugor (Ku Klux Klan në krye), të ndezur në urrejtjen e tyre për presidentin për shkak të pozicioneve të tij politikë antisegregacionistë si dhe mbështetjes së tij të hapur për betejat për emancipimin e zezakëve të Amerikës, që në ato vite udhëhiqeshin nga pastori protestant Martin Luther King Jr (edhe ai viktimë e një atentati në 4 prill 1968).

E dyta, që me thënë të vërtetën shumë të paktë ishin ata që e morën seriozisht në konsideratë e lidhte vrasjen e presidentit me një episod të errët të ndodhur vetëm pak muaj më herët në Saigon, kryeqytet i Vietnamit jugor: apo më saktë, vrasjen e organizuar nga CIA të diktatorit Ngo Dinh Diem, një ish aleat me të cilin Uashingtoni tashmë ishte ftohur për shkak të mungesës në rritje të popullaritetit mes popullit të tij.

Hipoteza Oswald

Megjithatë, në fund të fundit, ai që mbizotëron edhe sot, pas 48 vitesh, është verdikti i Komisionit Warren (që mori emrin e kryetarit, gjykatësit Earl Ëarren), i cili në shtator të vitit 1964 shpalli Lee Harvey Osëaldin “të vetmin fajtor”, pra njëkohësisht ekzekutorin dhe porositësin e vrasjes së John Fitzgerald Kennedy. Vetë fakti që, në dekadat e mëvonshme janë hedhur hipoteza të ndryshme për porositësit e vërtetë të vrasjes së shekullit, tregon besueshmërinë e ulët të atij verdikti, që në fakt shumica e amerikanëve nuk e ka marrë asnjëherë për të vërtetë. Megjithatë, mbetet edhe fakti që nga alternativa të panumërta që janë hedhur më vonë, asnjëra nuk ka cuar në rezultatetë sigurtë, të pakontestueshëm nga pikëpamja dokumentare. Klasikja “The End” që vendoset gjithmonë në fund të dramave kinematografike amerikane nuk mund të vendoset pra në cështjen e vrasjes së JFK, por në këtë pikë mund të kuptohet edhe një farë fatalizmi që tashmë, gjithnjë e më shpesh, duket se lulëzon edhe mes kundërshtarëve më të vendosur të “verdiktit të nxituar dhe thjeshtësues” të shprehur nga komisioni Warren. Aq sa në kohët e fundit, edhe personazhe që në të kaluarën kanë zhytur me forcë penën e tyre në gjakun e Kennedy dhe që kanë shkruar për fundin e tij, si për shembull shkrimtarët Norman Mailer dhe Donald Richard De Lillo, duket se janë pajtuar me idenë që Amerika, për nga historia dhe natyra, është nëj vend që nuk mund të mbajë një sekret kaq gjatë. Që do të thotë që, nëse një e vërtetë e ndryshme nga ajo zyrtarja ekzistonte vërtetë, herët a vonë do të kishte dalë në dritë.

Kjo shkon në favor të verdiktit Warren, ndonëse është shumë e vështirë të bindemi që një prej njerëzve më “të humbur” të botës – Lee Harvey Osëald – ka arritur të organizojë dhe ekzekutojë, i vetëm, vrasjen e njeriut më të pushtetshëm të botës. Fatalizëm për fatalizëm, ndoshta është rasti të kujtojmë një refleksion që presidenti Kennedy i rrëfeu bashkëshortes së tij

Jacqueline mbrëmjen para atentatit, pasi kishte lexuar një trakt të shpërndarë në Dallas ku ai akuzohej si filokomunist. “Nesër do të shkojmë në vendin e të marrëve”, i kishte thënë. “Sido që të jetë, Jackie, nëse ndokush do të dojë të më qëllojë me snajper nga ndonjë dritare, askush nuk mund ta ndalë. Atëherë, përse duhet të shqetësohemi?” /The Atlantic
 
Xhon F. Kenedi


John Firtzgerald Kennedy (lindur më 29 maj 1917 - vdiq më 22 nëntor 1963 i njohur mire si Jack ose me inicialet JFK ishte politikan amerikan dhe Presidenti i 35-të i Shteteve te Bashkuar të Amerikës ka shërbyer edhe si komandantë në Ushtrinë Amerikane në Forcat Detare të Amerikës ne flotën detare dhe si komandant i anijes luftarake PT-190 dhe më vonë në atë PT-59 në Paqësorin e Jugut në Luftën e Dytë Botërore.

John F. Kennedy
Kryetar i 35-të i Shteteve të Bashkuara
Në zyrë
20 janar 1961 – 22 nëntor 1963
Vice President
Lyndon B. Johnson
Pasardhësi
Dwight D. Eisenhower
Pasuar nga
Lyndon B. Johnson
Detaje personale
Lindi
John Fitzgerald Kennedy
29 maj 1917
Brookline, Massachusetts, Shtetet e Bashkuara
Vdiq
22 nëntor 1963 (46 vjet)
Dallas, Texas, Shtetet e Bashkuara
Shkaku i vdekjes
Vrasja
(u qëllua në kokë)
Vendpushimi
Varrezat Kombëtare Arlington
Partia politike
Demokrat
Bashkëshort/e
Jacqueline Lee Bouvier (m.1953)
Fëmijë
Arabella, Caroline, John Jr. and Patrick
Prindër
Joseph P. Kennedy Sr.
Rose Fitzgerald
Të afërm
shih Familja Kennedy
Shkollimi
Harvard University (AB)
Nënshkrimi
Cursive signature in ink
Military service
Allegiance
United States
Branch/service
Emblem of the United States Navy.svg Marina e Shteteve të Bashkuara
Years of service
1941–1945
Rank
US Navy O3 infobox.svg Toger
Unit
Motor Torpedo Squadron 2
Patrol Torpedo Boat 109
Patrol Torpedo Boat 59
Battles/wars


Lufta e Dytë Botërore
Fushata e ishujve Solomon

Pas shërbimit ne flotën detare u përfshi ne politikë ne dhomën e 11 të kongresmenëve nga Partia Demokratike (SHBA) si kongresmen ne vitin 1946-1952 dhe si senator në Senatin Amerikan nga dhoma e përfaqësuesve nga shteti federal i Massachusetts ku në vitin 1960 ne 1960 Zgjedhjet presidenciale të SHBA-ve do te kandidohej per president ku do ta mposhte kandidatin nga radhët e republikanëve Richard Nixon i cili do të bëhej president ne vitin 1969 dhe do te jepte dorëheqje nga posti tij ne vitin 1972 pas skandalit te Watergate dhe në moshën 43 vjeçare Kennedy do të bëhej presidenti me i ri ne moshë se bashku me Theodore Roosevelt.

Kur ne vitin 1963 në Dallas, Texas prag të zgjedhjeve presidenciale kur po shkonte ti vizitonte ne trupat ushtarake dhe forcat ajrore të SHBA-ve kur makina e tij pa çati po kalonte në lagjen Dealey Plaza u vra nga Jack Ruby dhe u dërgua me urgjencë në spitalin me të afërt ku ne ora 1:00 do të ndërronte jetë në Parkland Memorial Hospital në Dallas dhe do të shpallej i vdekur ne ora 1:00 të mëngjesit ku doktorë nuk kishin arritur ta ndalin hemorragji në trurin e tij.

Administrata dhe presidenca e tij do te ishte protagoniste ne shumë ngjare historike në botë si Lufta e Vietnamit, Grush shtetin ne Gjirin e Derrave, Kriza e Raketave ne Kubë, Gara për Hapsirën,[ [Programi Apollo]], Lufta Per Drejta Civile të Zezakëve, Lufta e ftohtë etj...

Jeta e hershme
Familja


Jack ishte i biri Joseph P. Kennedy Sr. (1888-1969) biznismen dhe politikan i njohur amerikan dhe e ëma ishte Rose Fitzgerald Kennedy (1890-1995) pisikologe dhe filantroponiste amerikane. Babai i Jack ishte i biri Patrick Joseph Kennedy (1858-1929) ishte tregtar dhe politikan ndërsa ema Rose kishte qenë e bija e krytarit të bashkisë së Boston-it John Francis Fritzgerald. Jack kishte 3 vëllezër që quheshin Joseph Kennedy (1915-1944), Robert Bobby Kennedy (1925-1968) dhe Edward Moore Kennedy (1932-2009) motrat tij ishin Rosmary Kennedy (1917-2005), Kathleen Kennedy (1920-1948), Eunice Mary Kennedy (1921–2009), Patricia Kennedy Lawford (1924–2006) Jean Kennedy Smith (1928-2020)


Kennedy me familje
Jeta dhe Edukimi


John Firtzgerald Kennedy lindi me 29 maj 1917 në lagjen Balas 83 në Brookline,Massachusetts i lindur ne nje familje intelektualesh dhe te arsimuarish filimisht u regjistrua ne shkollen hebraike Edward Devotion School dhe me von ne shkollen Detxter Shcool ne vitin 1927 kur i kishte vetem 10 vite familja ti u shperngul ne Bronx,New York ku do te regjistrohej ne shkollën e fshatit të Riverdale dhe me vonë ne nje shkolle private në New Milford,Connecticut ku shqua si nxenës i shkelquer talent i diciplinuar yll futbolli i shkolles kishte formuar nje skuader futbolli e quajtur Muckers Club ne vitin 1935 u diplomua nga shkolla Choute dhe me pas shkoi në Londër per te studiuar Ekonomin në kolegjin Harold Laski ku pershkak disa problemeve u kthye në Amerikë ku u regjistrua në Universitetin e Princeton në Boston ku shqua per intelegjencë por me vonë do te shtrohej në spitalin Birmingahm në Boston ku per nje vitë do te qendrone e me pas do te sherohej me rekomandim te mjekut se bashku me vallun e tij do te shkonin ne fermën e familjes Jay ku de punonin 4 hektar tok dhe me von Jack do te antarsohej ne Partinë Demokratike

Me vone Jack dote transferohet në Universitetin e Havrdit ku si fillestar do te nijeh si student i rregult por pak i pa diciplinuar ishte regjisturar ne ekipin futbollistik te Universitetit por me pas edhe ne ekipin e notit ku ka marr pjese ne gara ne shum shtete te si Francë,Bashkimi Sovjetik e tj...

Ne vitin 1941 do te diplomohej per Ekonomi ne universitin e Havardit dhe me pas dote bashkangjitej Forcave te Armatosra të SHBA-ve.

Shërbimet Ushtarake
shtator 1941 pas problemeve të mënjanuara kronike qe ju kishin shfaqur sa ishte student u regjistrua në forcat e detare ne paqësor në luftë e dytë botërore ne Pearl Harbour me vonë do të emërohej komandant i bordit të anijeve dhe motor skafeve te bordit T-190 në Rhode Island si komandant i gradës së ulët por me pas transferohet ne Panama ku do ta merrte gradën e togerit ne lufte anijen amerikane gjate patrullimit ne Torpedo.

Me 2 gusht 1943 gjatë patrullimit me luftanijen PT-109 në paqësor ishte ndeshur me anijet japoneze Amigari ku kishte pësuar dëme dhe kishte mbetur i plagosur edhe pse anija e tij ishte dëmtuar shume keq ai nuk u dorëzua dhe do te shpëtohej bashkë me ekuipazhin do te dekorohej me medaljen e korpusit me gradën lejtantin ku vlerësua lartë kontributin dhen.

nëntor 1943 do ta marrë komandën PT-59 luftanije e përmasave te vogla duke mos marr pjese ne beteja ne paqësorin e jugut por morri pjese ne shpëtimin ekuipazhit me pas do te largohej nga detyra pasi testet mjekësore dolën native per problemet shëndetësore dhe kronike dhe plagët qe i kishte marr pas përplasjes me forcat japoneze ne frontin jugor ne vitin 1944 do te largohej nga forcat detare ku me pas vëllai i tij do të vritej nga një bombe ne vitin 1944


Jack me bashkushtarë tij
Ne vitin 1945 do te kalonte 2 muaj ne spitalin ushtarak ne Arizona ku pas shërimit do te dekorohej me medaljen Zemra e Hekurt dhe me vonë me medaljen e shërbimit te mbrojtës Kennedy dhe do te merrte dhe medalje per trimëri ne fushën e betejave. Dhe ne prill do te shkarkohej nga pozita e Lejtantit pas dorëzimit dhe kapitullimit te Japonisë per shkak te pa qëndrueshmërisë shëndetësore dhe kronike.

Pjesmarrja ne Politikë
Karriera si Kongresmen


Pas vrasjes se vëllaut te tij ne Operacion Aphrodite Jack u frymzua akoma me shum per patriotizmin e tij duke u ber perkrahes i Partise Demokratike Partise Demokratike qysh kur ishte student por ne vitin 1946 dote mirrte pjese ne Kongresin e 11 te ne vendlindjen e tij në Massachusetts do te sherbent per 6 vite me pas dote garonte per krytar te bostonit por nuk do te fitonte kunder kandidati i tij qe vinte nga republikanet me diference te madhe por sherbeu në Kongresin e Dhomë së prfaqsuesve të Massachusetts.

Karriera si Senator

Ne zgjedhjet 1952 mundi kandiatin e repulikanve per vendin e 2 te senatit amerikan Henry Cabot Lodge II duke marr postin dhe detyrën e senatrori ne senatin amerikan ne dhome e prfaqusesve te shtetitt Massachusetts dhe do te martohej me Jacqueline Kennedy Onassis 23 vjeqare gazetare ne Viking Press dhe me vone ne gazeten Doubleday e njohur per bukurin e saj. Ne fillim morri pushim nga senati pas problemeve shendesore te ciliat i u shkaktuan ne Luftë u operua ne kurriz dhe me probleme shkonte ne seancat e senatit ne vitin 1956 fiton Cmimin e Pulitzer dhe me auto biografine e tij qe kishte marru pjese ne lufte.

Në Konventën Kombëtare Demokratike u propuzua per zevendës president por nuk arriti te fitonte per shka disa problembe shendetsore ne kurrizin e tij. Si snator u tregua aktiv dhe i nje psjestar i zgjuar i demokrateve se bashku me Lyndon B. Johnson kontribuan ne qeshtjen e ligjeve te rendesishme per drejta civile ne SH.B.A ne senat demokratet ishin shumice dhe krytar Lyndon B. Johnson ne vitin 1957 ai u vu perpara si nje pishtar u miratua si Senator dhe u rizgjodh Sentor duke mundur kandidatin e republikanëve akovtin nga Boston Vincet J Cestele ne diferencë të madhe u morri detyrë e caktuar kariers se tij politike u bashkangjit edhe vëllau i tij Rober Francis Kennedy duke u zgjedur senator por do te mirrte pjese ne fushetën poltike te demokrateve kunder republikanve edhe familja e tij si babai miku i familjes Senatori Joseph MC Carthy te cilet morren pjes ne grup bashk me snatoren Eleunor Roosevlet ne grupin liberal brenda partisë demokrate. Si figure liberale do te Kandidohej per president si antar i grupi liberal ne rradhet e demokrateve porpozuar nga shum antare te Partise për Kandidat .

President dhe fushata Elektorale
Ne vitin 1962 ne Zgjedhjet e Demokrateve per Kandidat per President Kennedy u ballafaqua me kandidatin tjeter te propzuar nga grupi konsevotor Hubert Humphrey Senator nga dhoma e Minnesota dhe kandidatin nga Oregon Wayne Morse. Kennedy fitoi në Massachusetts.Wisconsin,West Virgnia,Maryland,Nebraska,New Hampshire dhe Indiana me diferenc te madhe dhe morri perkrahjen e shumices duke shpallur fitoren ne West Virgina në Konferencën e Demokratve ne disa raste duke marrur edhe pelqimin nga Konservatoret ne Partinë Domkratike dhe u zgjodh kandidat per President të Shteteve të Bashkuara të Amerikës

Fillimish e filloi fushaten elektorale në Appelton,Wisconsin në mars 1960 duke prezantuar Lyndon B. Johnson sentor i demokrateve nga Texas i cili mundi kandidatin per zevendes president Adlai Stevenson Kennedy dha shum premtime per permisimin e jetes ne SHBA ekonomike e sociale dhe permisimin e gjendjes civile ne vend dhe permismen e drejtave te zezakve ne vend dhe minatoreve qe kishte premtuar ne West Verginia dhe shtrengoi duart me kunder kandidatin e tij ish zvedes president i SHBA-ve në ate kohë qe ne vitin 1969 do te beher president i cili vinte nga rradhet Republikanve Richard Nixon te cilen e sfidoi ne debate televizive se cili ka kontribuar ne Historine e SHBA-ve ne fillim ne debate ishin barazim por Kenndey ishte me i vendosur ne debat Nixon prezentoi per zevendes president Henry Cabot Lodge, Jr. nga rradhet e Republikanve vinte sentor nga Massachusetts nga vendlinja e Jack

Presidenti i athershem amerikan Dwight D. Eisenhower edhe pse Repulikan do te takohej me kandidatin e Demokrateve John F. Kennedy i cili do te mirrte postin e presidentit me 6 dhejtor 1960 per te diskutuar qeshtje te rendesishme te vendid

Me vrull te madhë Kennedy shpalosi programin e tij te detajuar ne i cili siguronte zhvillim ekonomik,rregullim e qeshtjes per drejt e njeriut ne amerikë per pa punsine dhe shendestin ne debatin e zgjedhor shumica perkrahen Kennedyn dhe planin e tij te detajzuar per gjendjen ekonomike ne vend dhe reformat qe siguron rregullimin e sferave ne shoqëri

Me 8 Nentor 1960 amerikanet i dhan 49.7% te votave John F. Kennedy-t i cili vinte nga Partia Demokratike duke mposhtur Richard Nixon-i qe vinte nga rradhet e Partisë Republikane me 49.5 % votave kolegji zgjdhorë shpalli fitues John Kennedy-in me 112,827 vota me shum se Nixon i cili pranoi rezultatin e Zgjdhejeve qe humbi me diferënë te Ngushtë ndaj Kennedy-t i cili kishte fituar kto vote te cilet e ben president te SHBA-ve Alabama,Massachusetts,Alaska,New Hampshire,New Jersey,New Mexico,New York,Pennsylvania,Vermont,Virginia por votat ne Alabama e ben i fitues te zgjedhjeve. Ne vitin 1969 Richard Nixon do ti fitonte zgjdhje duke mundur kandidantin Demokrat Hubert Humphrey dhe kandidatin e pavarur nga Alabama George Wallace kandidat i pavarur per President.

President i Shteteve të Bashkuara

Me 20 janar 1961 pas fitores ne zgjedhjet Presidencial Jack u betua ne Mesditë para senatit ne nje fjalim duke cituar fjalet tij para senatiti me pyesin cfar mund te bej per vendin tuaj u betohem se do ti luftoj armiqt siq jan varferia dhe ekonomia sterile ne inaugurimin e tij si president morren pjes shum figuara te squara nderkombëtare të skenës politike dhe kombetare.

Me von themeloj administraten e tij duke filluar ne zbatimin e metodave te reja nga Shtepia e Bardhë dhe shfuqizimin e metodave e ish presidentit. Shpej aji balancoi buxhetin e shtetit duke nivelizuar investimet ne fushtat e ndryshme zgjodhi kabinetin e tij dhe kishte reduktuar taksat duke zbutur gjendjen ekonomike por administrata e tij do te perballej me rritjen e komunizmit neper botë gje qe aji u shfaq haptaz kundra ksaj rritje te komunizmit ne nje fjalim te ashpër ai emroi skretar te mbrojtës Robert Mc Namara me propozim John Mc Clellan ku lidhi kontrata bi blerje e armëve te reja si ajroplan bombardues boing dhe ajroplan taktikal bombardues FT-111 shum historian besojne se kto armë u blen per te luftuar komunizmin nëper botë si Veitnam e Kubë,Laos e Kamboxhia.

Politikat e Jashtme
Politika e Jack u bazua fillimisht me aleatet europian per ndaljen e komunizmit ne per botë kta aleat ishin Franca,Britania e Madhe,Gjermania Perendimore,Italia,Austria dhe aleatet kapitalist si Meksika,Kolumbia,Kosta Rika ne fillim te hershem te Luftës së Ftohtë me Bashkimin Sovietik dhe Nikita Hrushçov e cila dominote eurpën dhe shtetet sociajaliste qe po vinin ne rritje filloi ne nje fjalim qe tensoni ne Vijenë në samitin e saj ne vitin 1961 Kennedy kishte injoruar Nikita Hrushçov dhe kishte rritur mardheniet me Francën në fushën e Arsimit,Ekonomis,dhe aleances ushtarake kryeministri francez Charles de Gaulle ishte impresionuar nga President i ri amerikan dhe shoqeroi Kennedy-n në Paris.

Me 4 qershor 1961 Hrushov u largua nga takimet me Jack pasi ishte zgjenyer dhe impresionuar me intelegjencen e presidentit te ri Amerika dhe u tendose mardheniet akoma me shum mes SHBA-ve dhe Bashkimit Sovjetik Kennedy deshironte qe lidhja mes Moskës dhe Berlinit Lindor te prisheh duke then se qdo traktat qe tenton ti prish mardheniet me Gjermanis Perndimore dhe SHBA-ve do te konsiderohet akt lufte.

Ne vitet 1960 shum njerez u larguan nga Gjermania Lindore në cilen kushtet ishin katstrofale vuante nga ekonomia dobë varferia,arsimi jo i mire shumica njerezve vuanin nga depresioni Kennedy do te takohej me krerër e Gjermanisë Perendimore per diskutuar rreth Berlinit dhe gjendjes ekonomike duke lidhur nje aleance ekonomik u perfitoi shteti amerikan shum nga rritja bashkpunimit amerikan du zbutur varferin dhe pa punisnë në amerike 20.000 njerez nga Gjermania Lindore do te shpernguleshin në Gjermanin Perendimore dhe Kennedy shtoi buxhetin e qeveris me 35 miliardë dollarë dhe duke rritur numrin e ushtrise

Gjermania Lindore reagoj shpejt kur forcat ushtarke rrethuan me tela gjemborë Berlinin Lindore duke e ndar nga iji perendimore dhe duke fortifikuar ate rreth vijes teriotriale të Gjermanis Lindore duke formuar ate qe do te njihej me vonë si Muri i Berlinit Kennedy injoroi perpjeke te komunisteve dhe shkoi ne gjeramni per negocimin me Gjermanin Lindore duke vendosur kontrollin ne pikat kufitare me Lindje dhe Perendimit. Kennedy e quajti Bashkimin Sovjetik si pushtues kolonial ne nje fjalim ne vitin 1961 i ashper duke i shpallur luftë haptazi ai tha esht duke u perpjekur te modernizoj boten dhe Amerikën.

Shteti amerika filloi ndikimin ne Shtete Afrikane ku socializmi nuk ishte i perhapur duk njohur pavarsin e Gana dhe disa shteteve ku komunizmi nuk ishte perhpur ishin koloni te shteteve kapitaliste.

Ofenziva në Gjirin e Derrave
Perpjekejt e SHBA-VE per te permbysur pushtetin e Fidel Castro komandantit komunist kisht zanfillen qysh ne administranten Dwight D. Eisenhower me ane të CIA-së dhe Ushtrisë Amerikane te pushtonin Kubën qe gjindjej ne himsfërn perndimore CIA duhet te nxiste nje kryengritje popullore në Kubë pastaj do te mbeshtej nga Forcat Amerikane per te pushtuar Kubën.

Kenedi me 17 prill 1961 pushtimi e Kubes 1.700 Kuban anti-socialist te stervitur ne Brigadën 2506 zbarkuan në ishull me komandant Pepe San Román te mbeshtur nga ajri ajroplanet e SHBA-ve me von do te ish Drejtori CIA-se Allen Dulles si kishte autorizuar disa agjent per permbusjen e Komunizmit ne Kube

Por grusht shteti i ne Gjirine Derrave deshtoi pasi Fidel Castro mposhi rebelet Kubanë ku 176 ushtarë kuban u vranë dhe 600 u plagosen 118 kryengrites u vranë dhe 360 u plagosen dhe 1200 u zun robë kjo ishte humbja dhe deshtimi i pare i administrates Kenedit. Kete deshtim e konfirmoi dhe Shtepia e Bardhë dhe sekretari i mbrojtes Robert Mc Namara dhe Kuba mbeti shtet socijalist

Kriza e Raketave në Kubë 1962

14 tetor 1962 Bashkimi Sovjetik armiku i SHBA-ve solli raketa në Kubë me rreze te gjata veprimi kjo tensoni akom me shum raportet me SHBA-ve dhe Moskës nga ana Kenedit kjo u konsideru si shpallje lufte nga ana e Bashkimit Sovjetik, Kenedi i dergoi nje leter Moskës ku kerkohej largimi i menjehershëm i Raketave nga Kuba dergurar Hrushovit dhe Urdheroi mobilizimin e ushtrise dhe arsenalit berthamor kundra ksaj gjendje qe dukej e rrezikshme u perhapen zera me nje lufte berthamore me Amerikes dhe Bashkimit Sovjetik.

Organizat Kombeve te Bashkuara berri thirrje per normalizim te raporteve mes Amerikes dhe Bashkimit Sovjetik dhe mes nje negocimi mes Amerikes dhe Bashkimit Sovjetik. Ne nje transmetim televiziv presidenti i Shteteve te Bashkuara John F. Kennedy u beri thirrje Rusisë per largimin e tanishem te armeve dhe raketave të saj ne hemisfern perendimore ne gjirine saj

Ne nje takim mes Hrushovit dhe Kenedit u darkoduam per qmontimin e raketave pasi mardheniet mes Kubës dhe Rusisë u prishen me 28 Nentor kriza u permisua me ndrmjetsimi e OKB-se dhe popllariteti i presidentit u ngrit nga 66% ne 77%.

Lufta ne Vietnam
1960 Jack Kur u kandiua per president kishte dhen permtim se do ta fitonte luftën vietnam dhe do ta ndalte perhapjen e Komunizmit ne Azi dhe Ameriken Latine ne vitin 1961 zevendes presidenti Lyndon B. Johnson do ta vizitonte Saigon-nin qe ate kohe ishte kryqteti i Vietnamit Jugor i cili ishte ne lufte me Vietnamin Verior dhe me kryemister Ngo Dihn Diem qe u mbeshtet nga SHBA duke lidhur aleance duke shtuar numrin e trupave amerikane ne 50.000 trupa qe do te mirrnin pjese Planin Strategjik dhe ne tentimin e kapjes se kerut te komunizmit ne Jug te Vietnamit Pham Ngo Thao i cili dot vritej ne vitin 1965

Politika Kennedy në drejtim të jug të Vietnamit mbështetej në supozimin se Diem dhe forcat e tij kishte për të në fund të fundit të mundur luftëtarët të tyre. Ai ishte kundër vendosjes së trupave luftarake amerikane dhe vërejti se " për të futur forcat amerikane në numër të madh atje sot , ndërsa ajo mund të ketë një ndikim të favorshëm fillimisht ushtarake , do të pothuajse me siguri të çojë në pasoja të pafavorshme politike dhe , në afat të gjatë , të pafavorshme ushtarake cilësia e ushtrisë Vietnamese Jugut , megjithatë , mbetën të varfër . Udhëheqja e dobët , korrupsioni , dhe promovime politike të gjithë luajtur një pjesë në dobësimin e ushtrisë Vietnamese Jugut ( ARVN ) Frekuenca e sulmeve guerile u rrit sikryengritja mbledhur avull . Ndërsa mbështetja Hanoi për Viet Cong luajtur një rol pa aftësia qeveritare Vietnamese në Jugut ka qenë në qendër të krizës dhe rritjes Komuniste të Shteve fqinje te Vietnami si Laos dhe Kamboxhia .

Lufta e Komunizmit në AmeriAmerikën latine
Arritja e
Komunizmit edhe ne Amerikën Latine në shtetet si Portorikoja,Guatemala,Nikaragua,Republika Dominikane levijest komuniste po rriteshin si levizje paqsore e me pas ne levizje te dhunshme e ndisa shtete edhe konflikte armtorsura Kenedi lidhi aleanc diplomatike ushtarake me qevrine Pureto Rika-ne me guvernatorin Luis Munioz Martin

Me psa lidh aleance me Kili-në dhe disa shtete tjera ku interesi per banante dhe komapnit e frutave ne ne hemisfer e amerikes Latine po cenohej nga Komunizmi ne bote ishte ne rritje Kenedi vuri ne pozicion CIA-në sherbin sekret i cili mundesoi qe Komunizmi te mos perhejapej me vrull në Ameriken Latine po ashtu atashe i ne Repulikën Domenikane per mos rritjen e komunizmit ne hemisferne perendimore nje Grush shtet ne Guatemale pengoi zgjedhjet ku mendohej se Partia Komuniste do te fitonte Zgjedhejt e vitit 1962 SHBA-te derguan vezgjuesin filozofin amerikan Noam Chomsky dhe adminstrata e tij perkrahu si president te Guatemalës Jacobo Árbenz i cili kishte udhequr grushtetin e vitit 1954 lidhi nje alence me SHBA-te te ben agresion politik bi guatemalen pershkat e kompanise fitmprurese te United Fruit Company kompani e frutash, me pas Guatemala do te perfshihej ne luft civile ku dote humbni jeten shum njerez. Ne vitet 60'-dhjeta CIA dhe Adminsitata JFK-se u perpoq ta vriste Liderin e Kubës Komuniste Fidel Castro dhe liderin e Republikës Domenikane Rafael Trujillo ne vitin 1961 ne Santo Domingo u vra CIA thuhet se me urdherin e John F. Kennedy-t esht vrare qe pushteti te kalonte tek pro amerikani Anstasio Samoza njeri me pikpamje perparimtare me ide anti-marksite dhe lenniste CIA ishte perjekur ta vriste Fidel Castro mes helmit sa edhe ne cigaren tij ishte futur helm per ta vrarë por ky mison deshtoi dhe Kuba mbeti shtet socijalist ne hemisfer perendimore qe i pengonte SHBA-ve sepse komapnia e famshme e frutave United Frut Company nuk mund te shtrinte biznesin ne Kubë. Me von shtete si Nikaragua,Guatemala,Honduras do te akuzonin SHBA-ne per agresion ushtarako-politik.

Politika e brendshme
Për Klubin Ekonomik të Nju Jorkut , ai foli në vitin 1963 e " ... të vërtetën paradoksale që normat e taksave janë shumë të larta dhe të ardhurat shumë të ulët , dhe mënyra më të shëndoshë për të rritur të ardhurat në afat të gjatë është për të ulur normat tani Kongresi e kaloi pak nga programet kryesore Kennedy gjatë jetës së tij , por kanë votuar ata përmes në 1964-1965 në pasardhësit të tij Johnsonia=== Menjëherë pas presidenti u kthye në shtëpi ,Bashkimi Sovjetik njoftoi qëllimin e saj për të nënshkruar një traktat me Berlinin Lindor , shfuqizimin ndonjë të drejtë pushtuese të palëve të treta ose në sektorin e qytetit . Kennedy , depresion dhe i zemëruar , supozohet se opsioni i tij i vetëm ishte për të përgatitur vendin për luftë bërthamore , të cilat ai personalisht mendonte kishte një rast të një- në - pesë të ndodhin .

Fjalimet tij te njohura

Fjalimi parë Universitetit Amerikan

ME 10 qershor 1963 Kenedi mbajti adresën e fillimit në Universitetin Amerikan në Washington DC , " për të diskutuar një temë për të cilën shumë shpesh injoranca pasur dhe e vërteta është shumë e rrallë perceptohet - por kjo është tema më e rëndësishme mbi tokë : e paqes botërore ... unë flas për paqe për shkak të fytyrës së re të luftës ... në një kohë kur një armë bërthamore njëjës përmban dhjetë herë forcën shpërthyese dorëzuar nga të gjitha forcat aleate në luftën e Dytë Botërore ... një moshë kurvdekjeprurës helmet e prodhuara nga një shkëmbim bërthamor do të kryhet nga era dhe ajrit dhe tokës si dhe pasardhësve me cepat e globit dhe për brezat ende të palindur ... unë flas për paqe , pra , si në fund të nevojshëm racional të njerëzve racionale ... paqja botërore , si paqe në komunitet , nuk kërkon që çdo njeri e dua fqinjin e tij - ai vetëm kërkon që ata të jetojnë së bashku në tolerancë të ndërsjellë ... problemet tona janë bërë nga njeri - prandaj ato mund të zgjidhen nga njeriu . Dhe njeriu mund të jetë aq i madh si ai dëshiron . " presidenti bëri edhe dy paralajmërime - se sovjetikët kishin shprehur dëshirën për të negociuar një marrëveshje për ndalimin e provave bërthamore dhe se SHBA kishte shtyrë teste atmosferike .planifikuara

Fjalimi ne Berlin
Në vitin 1963, Gjermania u ballafaqua një kohë të cenueshmërisë të veçantë për shkak të agresionit sovjetik në lindje, nacionalizmit francez de Gaulle në perëndim, dhe të daljes në pension afërt e Kancelarit të Gjermanisë Perëndimore Adenauer. Më 26 qershor Kenedi mbajti një fjalim publik në Perëndim Berlin duke përsëritur angazhimin amerikan në Gjermani dhe kritikuar komunizmin. Ai u takua me një përgjigje në ekstazë nga një audiencë masive.

Kennedy e përdorur ndërtimin e Murit të Berlinit si një shembull i dështimet e komunizmit: "Liria ka shumë vështirësi, dhe demokracia nuk është e përsosur, por ne kurrë nuk kanë pasur për të vënë një mur deri për të mbajtur njerëzit tanë në, për të parandaluar ata nga lënë. na. "Fjalimi është i njohur për shprehjen e tij të famshme "Ich bin ein Berliner" ("Unë jam qytetar i Berlinit"). Një milion njerëz ishin në rrugë për fjalimin Ai u shpreh për Ted Sorensen pas:. "Ne nuk do të duhet një ditë tjetër si ky, aq kohë sa ne jetojmë.

Lufta për të Drejtat Civile
Fundi i trazuar i diskriminimit racial të sanksionuar nga shteti ka qenë një nga çështjet më të ngutshme të brendshme të 1960 . Ndarja Jim Crow ishte ligji themeluar në Jug të thella . Gjykata e Lartë e Shteteve të Bashkuara kishte vendosur në vitin 1954 në Brown kundër Bordit të Arsimit se segregacioni racor në shkollat publike ishte jokushtetues . Shumë shkolla , sidomos në shtetet jugore , nuk e dëgjuan vendimin e Gjykatës së Lartë . Gjykata gjithashtu e ndaluar ndarjen në objektet tjera publike (të tilla si autobusë , restorante, teatro , salla gjyqi , banjo, dhe plazhe ) , por ajo vazhdoi gjithsesi . Kennedy mbështetur verbalisht integrimin racial dhe të drejtat civile , gjatë fushatës së vitit 1960 ai telefonoi Coretta Scott, gruan e Reverend Martin Luther King , Jr , i cili kishte qenë i burgosur ndërsa duke u përpjekur për të integruar një kundër drekë dyqan . Robert Kennedy quajtur Georgia guvernatorin Ernest Vandiver dhe mori lirimin e Mbretit nga burgu , e cila tërhoqi mbështetje shtesë e zezë për kandidaturën e vëllait të tij .

Adresa e Presidentit Kennedy Drejtat Civile , 11 qershor 1963 . Në shtetin e tij të parë të Bashkimit Adresa në janar 1961, Presidenti Kennedy tha se "mohimi i të drejtave kushtetuese për disa nga shokët tanë amerikanë për shkak të racës - në kutitë e votimit dhe gjetkë - shqetëson ndërgjegjen kombëtare , dhe na nënshtron me pagesë e opinionit botëror se demokracia jonë nuk është e barabartë me premtimin lartë të heritiage tonë . "Kennedy besoi lëvizje bazë për të drejta civile do të zemëronte shumë bardhët Jugore dhe të bëjë atë më të vështirë për të kaluar ligje të drejtave civile në Kongres , e cila ishte e dominuar nga demokratët jugore konservatore , dhe ai u distancua nga ai . Kennedy gjithashtu ishte shumë i shqetësuar me çështje të tjera të hershme në presidencën e tij , si Lufta e Ftohtë , Gjirit të Derrave fiasko dhe situatën në Azinë Juglindore . Siç është artikuluar nga vëllai Robert , prioritet i hershëm i administratës ishte për të " mbajtur presidentin nga kjo rrëmujë të drejtave civile " . Shumë udhëheqës të drejtave civile të shikuarat Kennedy si të vakët , sidomos në lidhje me Riders Liria , të cilët të organizuar një përpjekje të integruar të transportit publik në jug , dhe që janë përmbushur në mënyrë të përsëritur me dhunë nga të bardhët , duke përfshirë edhe oficerë të zbatimit të ligjit , si dhe të shtetit federal . Kennedy caktuar Marshals federale për mbrojtjen e të Riders Liria si një alternativë për të përdorur trupat federale ose agjentët e FBI jobashkëpunues . Robert Kennedy , duke folur për presidentin , u kërkoi Riders Liria për të " marrë off autobusët dhe të lënë këtë çështje për zgjidhje paqësore në gjykata ". Më 6 mars 1961, Kennedy nënshkroi urdhër ekzekutiv 10925 i cili kërkohet kontraktorët e qeverisë për të " ndërmarrë veprime afirmative për të siguruar që aplikantët janë të punësuar dhe që punonjësit janë trajtuar gjatë punësimit pa marrë parasysh racën, fenë , ngjyrën, apo origjinën e tyre kombëtare . "Është themeluar Komitetin e Presidentit për Mundësi të Barabarta të Punësimit . Pakënaqur me ritmin e Kennedy trajtimin e çështjes së segregacionit , Martin Luther King Jr dhe bashkëpunëtorët e tij të prodhuar një dokument në vitin 1962 duke i bërë thirrje Presidentit të ndjekin në gjurmët e Abraham Lincoln dhe të përdorin një urdhër ekzekutiv për të dhënë një goditje për të Drejtat Civile si një lloj i dytë Emancipim Shpalljes - Kennedy nuk e ka ekzekutuar urdhër . Në shtator të vitit 1962 James Meredith regjistruar në Universitetin e Misisipit , por u ndalua të hynte . Prokurori i Përgjithshëm Robert Kennedy u përgjigj duke dërguar 400 Marshals federale , ndërsa presidenti Kennedy dëshirën më dërgoi 3,000 trupa pas situatës në kampus u bënë të dhunshme . Ole Mis trazirave e vitit 1962 la dy të vdekur dhe dhjetra të plagosur , por Meredith më në fund e ka regjistruar në vitin e tij të parë klasë . Nxitjensubculture në Old Mis trazirave dhe në shumë ngjarje të tjera të ndezur racore , ishte Ku Klux Klan më 20 nëntor, 1962, Kennedy nënshkroi Urdhërin Ekzekutiv 11063 , që ndalon diskriminimin racor në strehimin e mbështetur nga qeveria federale apo " objekteve të lidhura " . Në fillim të vitit 1963 , Kennedy lidhur me Martin Luther King , Jr , lidhje me mundësitë për legjislacionin e të drejtave civile : " Në qoftë se ne të merrni në një luftë të gjatë mbi këtë në Kongres , ajo do të bela çdo gjë tjetër , dhe ne ende do të merrni asnjë faturë . " përleshje të të drejtave civile kanë qenë në rritje të atij viti . Brother Robert dhe Ted Sorensen presion Kennedy për të marrë më shumë iniciativë në frontin e legjislacionit . Më 11 qershor, 1963, Presidenti Kennedy ndërhyri kur Alabama Guvernatori George Wallace bllokuar porta për Universitetin e Alabama për të ndaluar dy studentë African American , Vivian Malone dhe James Hood , që të marrin pjesë . Wallace lëvizur mënjanë vetëm pasi u ballafaquar nga Zëvendës Prokurori i Përgjithshëm Nicholas Katzenbach dhe Gardës Kombëtare Alabama , e cila sapo ishte federalized me urdhër të Presidentit . Atë mbrëmje Kennedy dha adresën e tij të famshme për të drejtat civile në televizionin kombëtar dhe radio , duke filluar iniciativën e tij për të drejtat civile legjislacionin - për të siguruar qasje të barabartë në shkollat publike dhe objekteve të tjera , dhe mbrojtjen më të madhe të të drejtave të votimit . Propozimet e tij u bë pjesë e Aktit të të Drejtave Civile të 1964 . Dita përfundoi me vrasjen e një lideri NAACP , Medgar Evers , para shtëpisë së tij në Misisipi Ndërsa presidenti kishte parashikuar , një ditë pas fjalimit të tij televiziv , dhe si reagim ndaj saj , udhëheqësi i shumicës Carl Albert quajtur për ta këshilluar atë se përpjekja e tij dy-vjeçar nënshkrim në Kongres për të luftuar varfërinë në Appalachia ( Zona Administrimit Rizhvillimi ) ishin mundur , kryesisht nga votat e demokratëve dhe republikanëve jugore . Kennedy me udhëheqësit e marsit në Uashington 28 gusht 1963. Më parë , Kennedy kishte nënshkruar urdhrin ekzekutiv duke krijuar Komisionin Presidencial për Statusin e Grave më 14 dhjetor, 1961. Ish- Zonja e Parë Eleanor Roosevelt drejtuar komisionin . Statistikat Komisioni zbuloi se gratë janë gjithashtu duke përjetuar diskriminimin Raporti i tyre përfundimtar dokumentimin pengesa ligjore dhe kulturore është lëshuar në tetor 1963 Më tej , më 10 qershor, 1963, Kennedy nënshkroi Aktin pagës së barabartë të vitit 1963 , një ligj federal ndryshimin Fair Akti Standardet e punës , për qëllim heqjen pabarazinë e pagave në bazë të gjinisë . Mbi njëqind , amerikanët kryesisht afrikane , u mblodhën në Uashington për muajin mars për të drejtat civile në Uashington për Jobs dhe Liria më 28 gusht, 1963. Kennedy frikëmars do të ketë një efekt negativ në mundësitë për faturat e të drejtave civile në Kongres , dhe pranoi një ftesë për të folur . Ai u kthye mbi disa nga detajet e përfshirjes së qeverisë në Dept e Drejtësisë, e cila kanalizuara qindra mijëra dollarë për gjashtë sponsorët e marsit , duke përfshirë NAACP dhe Jugore Konferenca e Martin Luther King-ut Liderit te Zezakeve Kristian e njuhur si ( SCLC ) . Për të siguruar një demonstratë paqësore , organizatorët dhe presidenti redaktuar personalisht fjalime të cilat ishin inflamator dhe dakorduaramars do të mbahet në një të mërkurën dhe do të jetë mbi at 4:00 pm . Mijëra trupa ishin vendosur në gatishmëri . Kennedy shikuar fjalimin e Mbretit në TV dhe ishte shumë i impresionuar . mars u konsiderua si një " triumf i protestës menaxhohet " , dhe jo një arrestim në lidhje me demonstratën e ndodhur . Më pas , krerët e marsit pranuar një ftesë për në Shtëpinë e Bardhë për t'u takuar me Kennedy dhe fotot janë marrë . Kennedy ndjerëmarsit ishte një fitore për atë si të mirë dhe të përforcuar shanset për projekt-ligjin e tij të të drejtave civile .

Megjithatë , lufta ishte larg nga përfundimi . Tre javë më vonë , një bombë shpërtheu në e diel, shtator 15 në Kishën Baptiste 16 Rruga në Birmingam , deri në fund të ditës , katër fëmijë afrikano-amerikanë kishte vdekur në shpërthimin dhe dy fëmijë të tjerë qëllua për vdekje në pasojat për shkak të kësaj dhune rilindur , legjislacioni për të drejtat civile ka pësuar disa ndryshime drastike që në mënyrë kritike të rrezikuara ndonjë shanset për kalimin e projekt-ligjit , në zemërim e presidentit . Kennedy quajtur udhëheqësit e Kongresit në Shtëpinë e Bardhë dhe nga të nesërmen faturës origjinale , pa shtesa , kishte vota të mjaftueshme për të marrë atë nga komitetit.

Gara për Hapsirën

Programi Apollo ishte konceptuar në fillim në vitin 1960 , gjatë administratës Eisenhower , si një vazhdim të Projektit Mercury . Ndërsa NASA shkoi përpara me planifikimin për Apollonit , financimi për programin ka qenë krejt e sigurt , duke pasur parasysh opozitës Eisenhower -së për të drejtuar spaceflight . Këshilltarët Kennedy spekuluar se një fluturim Hëna do të jetë i shtrenjtë por ai e shtyu vendimin . Kennedy e kishte emëruar Zëvendës Presidenti Johnson si kryetar i Këshillit të Space SHBA , një përkrahës të fortë të programit amerikane të hapësirës cili kishte punuar për krijimin e NASA-s në Senat . Në Kennedy janar 1961 shtetin e Bashkimit , Kennedy kishte sugjeruar bashkëpunimin ndërkombëtar në hapësirë . Hrushovi nuk pranoi , pasi sovjetikët nuk ka dashur të zbulojë statusin e raketari dhe hapësirë e tyre të aftësive . Më 12 prill 1961, kozmonauti sovjetik Juri Gagarin u bë personi i parë për të fluturuar në hapësirë ,duke përforcuar frikën amerikane për të lënë pas në një konkurs teknologjik me Bashkimin Sovjetik . Kennedy ishte i etur për të SHBA për të marrë rolin udhëheqës në Space Gara për arsye të strategjisë dhe prestigj . Ai së pari njoftoi qëllimin e ulje një njeri në Hënë në fjalim në një sesion të përbashkët të Kongresit më 25 maj 1961, duke deklaruar : " Së pari , unë besoj se ky vend duhet të angazhohet për arritjen e qëllimit , para se kjo dekadë është jashtë , e ulje një njeri në Hënë dhe të kthehen të sigurt në Tokë . Asnjë projekt i vetëm hapësirë në këtë periudhë do të jetë më mbresëlënëse të njerëzimit , ose më shumë e rëndësishme për eksplorimin rreze të gjatë të hapësirës ; . dhe askush nuk do të jetë aq e vështirë apo e shtrenjtë për të përmbushur mesazh të posaçëm në Kongres më urgjente per nevojat e shtetit"

Ekonomia
Kennedy dha fund një periudhe të politikave të shtrënguara fiskale e politikës monetare për të mbajtur normat e interesit poshtë dhe për të inkurajuar rritjen e ekonomisë. Ai kryesoi buxhetin e parë të qeverisë në krye shenjën 100.000.000.000 $ , në vitin 1962 , dhe buxheti i tij i parë në vitin 1961 çuar në mos- luftës së parë të vendit , deficiti jo - recesioni ekonomia , e cila kishte qenë me dy recesionet në tre vjet dhe ishte në një kur Kennedy mori detyrën , përshpejtuar sidomos gjatë presidencës së tij . Me gjithë uljen e inflacionit dhe normat e interesit , PBB është rritur me një mesatare prej vetëm 2.2 % në vit gjatë presidencës Eisenhower ( zor më shumë se rritjes së popullsisë në atë kohë ) , dhe kishte rënë me 1% gjatë dymbëdhjetë muajve të fundit Eisenhower -së në detyrë . Ekonomia u kthye dhe i shkoi mbarë gjatë administratës Kennedy . PBB-ja u rrit me një mesatare prej 5.5% nga viti 1961 deri në fillim të vitit fund të 1963 ndërsa inflacioni mbeti i qëndrueshëm në rreth 1 % dhe papunësia lehtësuar.Prodhimi industrial u rrit me 15% dhe mjeteve motorike shitjes u rrit me 40%. Kjo normë e rritjes së PBB-së dhe të industrisë ka vazhduar deri rreth 1969, dhe ka ende për të përsëritet për një periudhë kaq të gjatë kohore . Jack vëllai Bobby tha "Ne jemi duke shkuar për thyen llogaritë e tyre të shpenzimeve, ku ata kanë qenë dhe çfarë ata kanë qenë duke bërë .FBI është për të intervistuar të gjithë ata ne nuk mund të humbasë këtë. Robert mori qëndrimin se drejtuesit e çelikut kishin komplotuar në mënyrë të paligjshme për të rregulluar çmimet . Veprimet e administratës së ndikuar US Steel të shfuqizonte rritjen e çmimeve .Wall Street Journal ka shkruar se administrata ka vepruar " me fuqinë e zhveshur , nga kërcënimet , nga agjentët e policisë së sigurimit të shtetit. Yale profesor i drejtësisë Charles Reich thuhej në Republikën e Ri se administrata kishte shkelur liritë civile duke e quajtur një juri madh të akuzojë US Steel për bashkëpunim në mënyrë të shpejtë . Një editorial New York Times vlerësoi veprimet e Kennedy -së dhe tha se rritja e çmimeve e industrisë çelikut " rrezikon mirëqenien ekonomike të vendit , duke i ftuar një valë të baticës të inflacionit . "Megjithatë , Byroja e administratës së Buxhetit raportuar rritja e çmimeve do të kishte rezultuar në një fitim neto për PBB-së , si dhe një tepricë neto të buxhetit tregu i aksioneve , e cila kishte rënë në mënyrë të qëndrueshme që nga zgjedhja e Kennedy ra me 10% menjëherë pas veprimit të administratës në industrinë e çelikut.

Vrasja 1963

Presidenti Kennedy u vra në Dallas, Texas, në 12:30 dite premte në 22 nëntor 1963 , ndërsa në një udhëtim politik në Teksas për të qetë mbi fërkime në Partinë Demokratike midis liberalëve Ralph Yarborough dhe Don Yarborough dhe konservator John Connally Ai u qëllua një herë në fyt një herë në shpinë e sipërme por godijen fatale morri atë në kokë. Kennedy u dërgua në Parkiland Memorial Hospital për trajtim urgjent mjekësor , por shpall i vdekur në 1:00 Presidenti Kennedy vdiq i ri se çdo president amerikan deri më sot Lee Harvey Oswald një punonjës i Depository Librit Shkolla Texas prej nga të shtënat ishin të dyshuar se janë shkarkuar, u arrestua për vrasjen e një oficeri të policisë lokale , dhe më pas u akuzua për vrasjen e Kennedy. Ai mohoi të shtënat askënd, duke pretenduar se ai ishte një patsy por u vra nga Jack Ruby më 24 nëntor para se ai mund të akuzohet ose provuar Ruby u arrestua më pas dhe të dënuar për vrasjen e Oswald . Ruby apeluar dënimin e tij me sukses bindje dhe me vdekje, por u sëmur dhe vdiq nga kanceri më 3 janar 1967 ndërsa data për gjyqin e tij të re është duke u ngritur. Presidenti Johnson krijoi Warren Komisioni - i kryesuar nga shefi i Drejtësisë Earl Warren - të hetuar vrasjen , i cili arriti në përfundimin se Oswald ishte vrasësi i vetëm . Rezultatet e këtij hetimi janë kontestuar nga shumë . Vrasja provuar të jetë një moment i rëndësishëm në historinë e SHBA për shkak të ndikimit të tij mbi kombin dhe pasojat politike që pasuan . Një sondazh i Fox News 2004 gjeti se 66 % e amerikanëve mendonin ka pasur një konspiracion për të vrarë Presidentin Kennedy , ndërsa 74 % mendonin ka pasur një mbulesë - up . Një sondazh i Gallup-it në mes të nëntorit 2013 tregoi 61 % besonin në një komplot , dhe vetëm 30 % mendonin Oswald bëri atë vetëm.

Funerali

Me vrasjen e tij ne shtet u shpall dite zie dhe ulë flamuri ne gjysme shtizë , u mbajt nje seance perkujtimore ne Katedralën Cathedral of St. Matthew the Apostle ai u varros me nderime te shumta te ne Arlington,Virginia ku varrosen ushtaret amerikan per shak se John Kennedy kishte sherbyer ne Ushtrine Amerikane . Ne varrim morren pjes 16 milion vetë lamtumira e Kennedy-t u udhhoq nga prifti katolik John J. Cavanaugh ne varim morren pjese shum personalitete te shquara dhe familjarët e tij si vellezrit senatoret e partise domkratike dhe udheheqesit e Partisë Repulikane dhe Disa pjestar dhe krer te ushtrise Iralandeze dhe kadete e birgades se 35 per nder te vepres se tij ushtare 3 te shtena per nder te vepres se tij Gruas se tij i shprhen ngushlime shum personalitet te njohura e qytare amerikan.

Jeta private dhe imazhi

Jack u takua me gruan e tij të ardhshme , Jacqueline Lee " Jackie " Bouvier (1929-1994) , kur ai ishte një kongresmen . Charles L. Bartlett , një gazetar prezantoi palë në një darkë Ata u martuan një vit pasi ai u zgjodh senator , më 12 shtator, 1953 Familja Kennedy është një nga familjet politike më të vendosur në Shtetet e Bashkuara , duke prodhuar një President , tre senatorë dhe përfaqësues të shumta të tjera , si në nivelin federal dhe shtetëror . Babai Jack , Joe , ishte një biznesmen i shquar amerikan dhe figurë politike duke shërbyer në rolet e shumta , duke përfshirë ambasadorin në Mbretërinë e Bashkuar , 1938-1940 .

Jacqueline Kennedy në Fort Worth Texas, më 22 nëntor 1963 Jashtë në lëndinë Shtëpisë së Bardhë , e Kennedys krijuar një pishinë dhe shtëpi pemë , ndërsa Caroline mori pjesë në një parashkollor së bashku me 10 fëmijë të tjerë brenda shtëpisë Në tetor 1951, gjatë mandatit të tij të tretë si e 11- kongresmen qarkut të Massachusetts -së ,Kennedy atëherë 34 -vjeçar e filloi në një udhëtim shtatë -javor në Indi , Japoni , Vietnam, dhe Izrael me pastaj vëllait të tij 25 - vjeçar Bobby ( i cili sapo ishte diplomuar në fakultetin juridik katër muaj më parë ) dhe pastaj motra e tij 27 - vjeçar Pat . Për shkak se ata ishin disa vite larg në moshë , vëllezërit kishte parë më parë pak nga njëri-tjetri . udhëtim ishte hera e parë e zgjeruar që kishte kaluar së bashku dhe rezultoi në t'u bërë miqtë më të mirë . Bobby ishte menaxher i fushatës për të suksesshme fushatën e 1952 Kennedy Senatit dhe më vonë , fushatën e tij të suksesshme presidenciale të 1960 . Të dy vëllezërit kanë punuar ngushtë së bashku 1957-1959 në Komitetin e Senatit të Përzgjedhur mbi Aktivitetet pahijshme në fushën e punës dhe të menaxhimit , kur Robert ishte avokati i saj kryesor . Gjatë presidencës Kennedy ,Robert shërbyer në kabinetin e tij të Prokurorit të Përgjithshëm dhe ishte këshilltar i tij më i afërt . Kennedy ishte anëtar jeta e Shoqatës Kombëtare pushkë Kennedy doli i treti ( pas Martin Luther King , Jr dhe Nënë Terezës ) në Gallup -së Lista e Popullit gjerësisht admiruar të shekullit të 20.

Trashëgimia
Televizioni u bë burimi kryesor me të cilin njerëzit janë mbajtur të informuar për ngjarjet rreth vrasjes John Kenedi. Në fakt, televizioni filloi të ardhur të moshës para vrasjes. Më 2 shtator 1963, Kennedy ndihmoi në përurimin televizionit të rrjetit gjysmë ore parë natës Lajmet e mbrëmjes sipas një intervistë me CBS Evening News spirancë Walter Cronkite

Gazetat janë mbajtur si suvenire në vend se burimet e informacionit të përditësuar . Në këtë kuptim ajo ishte e para e madhe " ngjarje e lajmeve TV " në llojin e vet mbulimi TV bashkon kombin , interpretuar atë që vazhdoi dhe krijimin e kujtimet e këtë hapësirë në kohë . Të tre rrjetet kryesore televizive amerikane pezulluar oraret e tyre të rregullta dhe kaloi në mbulimin e të gjitha- të lajmeve nga 22 nëntor deri 25 nëntor 1963 , duke qenë në ajër për 70 orë , duke e bërë atëmë të gjatë ngjarje e pandërprerë e lajmeve në TV amerikan deri 9/11 . Procesion funeral shtetëror Kennedy dhe vrasja e Lee Harvey Oswald ishin të gjithë të transmetohet drejtpërdrejt në Amerikë dhe në vende të tjera nëpër botë . Funerali shtetëror ishte i pari i tre në një hapësirë prej 12 muajsh . Dy të tjerët ishin për gjeneralin Douglas MacArthur dhe presidentit Herbert Clark Hoover . Të tre kanë dy gjëra të përbashkëta :e përgjithshme komandues i Qarkut Ushtarak të Uashingtonit gjatë atyre funeralet ishte i ushtrisë , gjeneral-major Philip C. Wehle dhekali pa kalorës ishte Black Jack i cili gjithashtu ka shërbyer në këtë rol gjatë funeralit Lyndon B. Johnson. Vrasja kishte një efekt mbi shumë njerëz , jo vetëm në SHBA, por në mbarë botën . Shumë gjallërisht kujtohet se ku ishin kur mësimi i parë i lajmeve se Kennedy u vra , si me sulmit japonez në Pearl Harbor më 7 dhjetor 1941, para se të dhe sulmeve të 11 shtatorit pas saj . Ambasadori i OKB-së Adlai Stevenson tha i vrasjes : " të gjithë ne ..... do të duroj dhimbjen e vdekjes së tij deri në ditën e jona . " Shumë njerëz kanë folur edhe për lajmet tronditëse , e përbërë nga bajate të pasigurisë rreth identitetit të vrasësit (s) , nxitësit e mundshme dhe shkaqet e vrasjes si një fund të pafajësisë , dhe në retrospektivë ajo ka qenë bashkuan me të tjera ndryshimet e dekadës së trazuar të viteve 1960 , sidomos luftës së Vietnamit . Forcat e posaçme të SHBA kishin një lidhje të veçantë me Kennedy . " Ishte presidenti Kennedy i cili ishte përgjegjës për rindërtimin e Forcave Speciale dhe duke na kthyer beretë tonë Gjelbër , " tha Forrest Lindley , një shkrimtar për gazetën ushtarake Stars and Stripes amerikanë që shërbyen me Forcat Speciale në VietnamKjo lidhje u shfaq në funeralin e JFK -së . Në përkujtim të përvjetorit të 25-të të vdekjes së JFK -së , gjenerali Michael D. Healy , komandanti i fundit i Forcave Speciale në Vietnam , foli në Arlington Varrezat . Më vonë , një kurorë në formën e Beretave të Gjelbër do të vendoset në varr , duke vazhduar një traditë që filloi ditën e varrimit të tij , kur një rreshter në krye të një detaj të Forcave Speciale burrave ruanin varrin vendosur beretë e tij në arkivol. Kennedy ishte i pari i gjashtë kryetarëve të kanë shërbyer në të marinës amerikane dhe një nga trashëgimitë qëndrueshëm të administratës së tij ishte krijimi në vitin 1961 i një tjetër komandës forcave speciale , vulat marinës i cili Kennedy mbështetur me entuziazëm . Në fund të fundit , vdekja e presidentit Kenedi dhe pasoikonfuzion përreth faktet e vrasjes së tij janë të një rëndësie politike dhe historike për sa i shënoi një pikë kthese dhe rënie në besimin e popullit amerikan në politike themelimit - një pikë të bërë nga komentatorët nga Gore Vidal për Arthur M. Schlesinger, Jr dhe nënkuptohet nga Oliver Stone në disa nga filmat e tij , të tilla si pikë referimi e tij 1991 JFK . Edhe pse Presidenti Kennedy kundërshtuar ndarjen dhe kishte treguar mbështetje për të drejtat civile të afrikano-amerikanët , ai fillimisht besonte në një qasje më të matur ndaj legjislacionit të dhënë realitetet politike që ai me të cilat përballen në Kongres , veçanërisht me konservatorët jugore. Megjithatë , nxitur nga demonstrata të drejtave civile të Martin Luther King , Kennedy në vitin 1963 propozoi masa legjislative . Në një fjalim në radio dhe TV të kombit në qershor 1963 - shekulli pasi Presidenti Abraham Linkoln kishte nënshkruarEmancipimi Proklamatë - Kennedy u bë presidenti i parë për thirrje të gjithë amerikanët për të denoncuar racizmin si moralisht e gabuar . Propozimet e Kennedy -së të drejtave civile çoi Aktit të të Drejtave Civile të vitit 1964. Presidenti Lyndon B. Johnson , pasardhësi Kennedy , mori mantelin dhe e shtyu historike të Drejtat Civile Akti përmes Kongresit ndarë ashpër nga herë e betimit kujtesën e presidentit të vrarë -së. Presidenti Johnson më pas nënshkroi Aktin në ligj më 2 korrik 1964. Ky ligj i të drejtave civile përfundoi atë që ishte i njohur si " Solid Jug " dhe dispozitave të caktuara janë modeluar pas Aktit të të Drejtave Civile 1875 , të nënshkruar në ligj nga Presidenti Ulysses S. Grant . Vazhdimi i presidentëve Harry S. Truman dhe politikave Dwight D. Eisenhower së të dhënë ndihmë ekonomike dhe ushtarake për Vietnamin e Jugut Kennedy la derën hapur për përshkallëzim të Presidentit Johnson të konfliktit Në kohën e vdekjes së Kenedit , ka vendim përfundimtar politikë kishte është bërë si në Vietnam , historianë , anëtarët e kabinetit dhe shkrimtarët kryesorë të vazhdojnë të mos pajtohen nësekonflikti Vietnam do të përshkallëzuar deri në pikën që ka pasur ai mbimjetoj marrëveshjen e Tij në NSAM 263 e veprimit e tërheqjen e 1,000 trupave deri në fund të viti 1963, dhe më parë fjalën e tij të 1963 në Universitetin Amerikan , sugjeroi se ishte gati për t'i dhënë fund Luftës së Vietnamit . Lufta e Vietnamit kontribuar shumë në një dekadë të vështirësive kombëtare mes zhgënjimit të dhunshme në peisazhin politik . Shumë prej fjalimeve Kennedy ( sidomos fjalimin e tij inaugurues ) konsiderohen portreti dhe pavarësisht mandatit të tij të shkurtër në detyrë dhe mungesa e ndryshimeve të mëdha legjislative që vijnë për të realizua gjatë mandatit të tij , amerikanët rregullisht votojnë atë si një nga presidentët më të mirë , në të njëjtën ligë si Abraham Lincoln,George Washington dhe Franklin D. Roosevelt . Disa fragmente të adresën përurues Kennedy janë të gdhendur në një pllakë në varrin e tij në Arlington. Ai u dha pas vdekjes Pacem në Terris Award . Ajo ishte emëruar pas një letër enciklike 1963 nga Papa Gjon XXIII që u bën thirrje të gjithë njerëzit e vullnetit të mirë për të siguruar paqe midis të gjithë kombeve . Pacem në Terris është Latine për " Paqe në Tokë . " Presidenti Kennedy është i vetmi president që të ketë vdekur nënën dhe atin e tij . Ai është gjithashtu i vetmi president që të ketë vdekur një gjysh . Nëna Rose Mary Josephine " Josie " Hannon vdiq në gusht 1964 , disa muaj pas vrasjes së tij . Gjatë gjithë botën anglisht-folëse emri i dhënë Kennedy ka qenë ndonjëherë përdorur për nder të Presidentit Kennedy si dhe vëllai i tij Robertit.
 
Vrasja e Xhon F. Kenedi

John Fitzgerald Kennedy, presidenti i 35-të i Shteteve të Bashkuara, u vra më 22 nëntor 1963, në 12:30 në Dallas, Teksas, ndërsa ishte duke hipur në një autokolonë presidenciale përmes Dealey Plaza. Kennedy ishte duke hipur me gruan e tij Jacqueline, Guvernatorin e Teksasit John Connally dhe gruan e Connally Nellie kur u qëllua për vdekje nga ish-marinari amerikan Lee Harvey Oswald duke qëlluar në pritë nga një ndërtesë aty pranë. Guvernatori Connally u plagos rëndë në sulm. Autokolona u nxitua në Parkland Memorial Hospital, ku Presidenti Kennedy u njoftua i vdekur rreth 30 minuta pas pushkatimit; Connally shërohet.


Presidenti Kennedy me gruan e tij, Jacqueline dhe guvernatorin e Teksasit John Connally me gruan e tij, Nellie, në limuzinën presidenciale, pak minuta para vrasjes
Oswald u arrestua nga Departamenti i Policisë së Dallasit 70 minuta pas të shtënave fillestare. Oswald u akuzua sipas ligjit të shtetit të Teksasit për vrasjen e Kennedy, si dhe atë të policit të Dallas J. D. Tippit, i cili ishte qëlluar për vdekje fatalisht një kohë të shkurtër pas vrasjes. Në orën 11:21 të mëngjesit, më 24 nëntor 1963, ndërsa kamerat televizive të drejtpërdrejta po mbulonin transferimin e tij nga burgu i qytetit në burgun e qarkut, Oswald u qëllua fatalisht në bodrumin e Departamentit së Policisë Dallas nga operatori i klubit të natës në Dallas, Jack Ruby. Oswald u dërgua në Parkland Memorial Hosptial, ku shumë shpejt vdiq. Ruby u dënua për vrasjen e Oswaldit, megjithëse u rrëzua më vonë me apel, dhe Ruby vdiq në burg në vitin 1967 ndërsa po priste një gjykim të ri.
Pas një hetimi 10-mujor, Komisioni Warren arriti në përfundimin se Oswald vrau Kennedy, që Oswald kishte vepruar plotësisht vetëm, dhe se Ruby kishte vepruar i vetëm në vrasjen e Oswald. Kennedy ishte presidenti i tetë dhe më i fundit i SHBA-së që vdiq në detyrë, dhe i katërti (pas Lincoln, Garfield, dhe McKinley) që u vra. Nënkryetari Lyndon B. Johnson mori automatikisht presidencën pas vdekjes së Kenedy.
Një hetim i mëvonshëm, Komiteti i Përzgjedhur i Dhomës së Shteteve të Bashkuara për Atentatet (HSCA) ranë dakord me Komisionin Warren se plagët që Kennedy dhe Connally pësuan ishin shkaktuar nga tre të shtëna pushkësh të Oswald, por ata gjithashtu arritën në përfundimin se Kennedy ishte "mbase i vrarë si rezultat i një komplot", si analizë e një regjistrimi audio të rreptë, tregoi ekzistencën e një arme zjarri shtesë dhe për këtë arsye" ... një probabilitet i lartë që dy të armatosur qëlluan ndaj presidentin". Komiteti nuk ishte në gjendje të identifikonte ndonjë individ ose grup të përfshirë me konspiracionin e mundshëm. Për më tepër, HSCA zbuloi se hetimet origjinale federale ishin "të meta" në lidhje me shkëmbimin e informacionit dhe mundësinë e komplotit. Siç rekomandohet nga HSCA, provat e vërtetuara që sugjerojnë komplotin u rishqyrtuan dhe u hodhën poshtë. Ishte përcaktuar që diktekulli regjistroi të shtëna me armë të ndryshme të cilat u qëlluan në një lokacion tjetër në Dallas dhe në një kohë tjetër që nuk kishte lidhje me atentatin.
Në dritën e raporteve hetimore që përcaktojnë se "të dhëna akustike të besueshme nuk mbështesin një konkluzion se kishte një person të armatosur të dytë", Departamenti i Drejtësisë i SHBA-së përfundoi hetime aktive dhe deklaroi "që asnjë provë bindëse nuk mund të identifikohet për të mbështetur teorinë e një komploti në ... vrasjen e presidentit Kenedy". Sidoqoftë, vrasja e Kennedy është ende subjekt i një debati të gjerë dhe ka ngjallur teori të shumta konspirative dhe skenare alternative. Sondazhet e bëra nga viti 1966 deri më 2004 zbuluan se deri në 80 përqind të amerikanëve dyshuan se ekzistonte një komplot apo mbulim.

Prapaskena
Presidenti John F. Kennedy zgjodhi të udhëtonte për në Teksas për të qetësuar fërkimet në Partinë Demokratike midis liberalëve Ralph Yarborough dhe Don Yarborough (pa asnjë lidhje) dhe guvernatori konservator i Teksasit, John Connally.
Një vizitë presidenciale në Teksas u ra dakord për herë të parë nga Kennedy, zëvendës presidenti Lyndon B. Johnson (një vendas i Teksasit) dhe Connally ndërsa të tre burrat ishin së bashku në një takim në El Paso më 5 qershor 1963.
Presidenti Kennedy më vonë vendosi të nisë udhëtimin me tre qëllime themelore në mendje: 1.) për të ndihmuar në rritjen e më shumë kontributeve të fondit të fushatës presidenciale; 2.) fillon përpjekjen e tij për rizgjedhje në nëntor 1964; dhe 3.) për të ndihmuar në rregullimin e rrethojave politike midis disa anëtarëve kryesorë të partisë Demokratike në Teksas, të cilët u duk se po luftonin politikisht mes vete, pasi bileta Kennedy-Johnson mezi kishte fituar Teksasin më 1960 (dhe kishte humbur madje edhe në Dallas).
Udhëtimi i presidentit Kennedy në Dallas u njoftua për herë të parë për publikun në shtator 1963. Rruga e saktë e automjetit u përfundua më 18 nëntor dhe u njoftua publikisht disa ditë para 22 nëntorit.

Rruga për në Dealey Plaza
Autokolona e Kennedy përmes Dallas me Johnson dhe Connally ishte planifikuar t'i jepte presidentit ekspozim maksimal ndaj turmave vendase para ardhjes së tij për një drekë në Trade Mart, ku ai do të takohej me qytetarë dhe liderë biznesi. Stafi i Shtëpisë së Bardhë informoi Shërbimin Sekret se presidenti do të arrijë në Dallas Love Field përmes një fluturimi të shkurtër nga [[Baza e Forcave Ajrore të Carswell] në Fort Worth.
Dallas Trade Mart u zgjodh paraprakisht si vendi i drekës, dhe Kenneth O'Donnell, miku i presidentit Kennedy dhe sekretari i emërimeve, e kishte zgjedhur atë si destinacionin përfundimtar në rrugën e autokolonës. Duke u larguar nga Dallas Love Field, autokolonës iu ishte ndarë 45 minuta për të arritur në Trade Mart në një kohë të planifikuar të mbërritjes në orën 12:15. Itinerari u krijua për të shërbyer si një rrugë 10-milje (16-km) midis dy vendeve, dhe automjetet e autokolonëd mund të drejtoheshin ngadalë brenda kohës së caktuar.
Agjenti Special Winston G. Lawson, një anëtar i detajit të Shtëpisë së Bardhë i cili veproi si Agjenti i Shërbimit Sekret paraprak, dhe Agjenti i Shërbimit Sekret Forrest V. Sorrels, Agjenti Special i ngarkuar me zyrën e Dallas, ishin më aktivët në planifikimin e rrugës autokolone. Më 14 nëntor, të dy burrat morën pjesë në një takim në Love Field dhe kaluan në rrugën për të cilën Sorrels besonte se ishte më e përshtatshme për makinën. Nga Love Field, rruga kaloi nëpër një seksion periferik të Dallasit, përmes qendrës së qytetit përgjatë Main Street, dhe më në fund në Trade Mart përmes një segmenti të shkurtër të autostradës Stemmons.
Presidenti kishte planifikuar të kthehej në Love Field për t'u nisur për një darkë për mbledhjen e fondeve në Austin më vonë atë ditë. Për udhëtimin e kthimit, agjentët përzgjodhën një rrugë më të drejtpërdrejtë, e cila ishte afërsisht katër milje, ose 6.4 kilometra (disa nga kjo rrugë do të përdoren pas vrasjes). Rruga e planifikuar për në Trade Mart u raportua gjerësisht në gazetat e Dallasit disa ditë para ngjarjes, për të mirën e njerëzve që dëshironin të shikonin autokolonën.
Për të kaluar direkt në qendër të qytetit Dallas, u zgjodh një rrugë në perëndim përgjatë Main Street, në vend se Rruga Elm (një bllok në veri), pasi kjo ishte rruga tradicionale e paradës dhe siguronte ndërtesën maksimale dhe pamje të turmës. Seksioni kryesore e rrugës përjashtoi një kthesë të drejtpërdrejtë në daljen Fort Worth Turnpike (i cili shërbeu gjithashtu si dalja e autostradës Stemmons), e cila ishte rruga për në Trade Mart, pasi kjo dalje ishte e arritshme vetëm nga Rruga Elm. Prandaj, rruga e planifikuar e automjeteve përfshinte një kthesë të shkurtër me një bllok në fund të segmentit në qendër të qytetit të Main Street, në rrugën Houston për një bllok në veri, përpara se të kthehej përsëri në perëndim në Elm, në atë mënyrë ata mund të vazhdonin përmes Dealey Plaza para se të dilnin nga Elm në autostradën Stemmons. Depozitimi i Librit të Shkollave në Teksas ndodhej në cepin veriperëndimor të kryqëzimit të Houston dhe Elm Street.
Tre automjete u përdorën për Shërbimin Sekret dhe mbrojtjen e policisë në makinën e Dallas.
Më 22 nëntor — pas një fjalimi për mëngjes në Fort Worth, ku presidenti Kennedy kishte qëndruar gjatë natës pasi mbërriti në San Antonio, Houston dhe Uashington D.C., një ditë më parë - presidenti hipi në Air Force One, i cili u nis në ora 11:10 dhe mbërriti në Love Field 15 minuta më vonë. Rreth orës 11:40, autokolona presidenciale e la Love Field për udhëtimin nëpër Dallas, duke vrapuar në një orar rreth 10 minuta më të gjatë se 45-të e planifikuar, për shkak të turmave entuziastë të vlerësuar në 150,000-200,000 njerëz, dhe dy ndalesa të paplanifikuara të drejtuara nga presidenti.Në kohën kur autokolona arriti në Dealey Plaza, ata ishin vetëm pesë minuta larg nga destinacioni i tyre i planifikuar.

Vrasja
Të shtëna në Dealey Plaza

Kjo është një pamje nga dritarja ku gjuajti Oswald. Vija e verdhë tregon rrugën e makinës së Kennedy. Shenja 'x' në rrugë shënon vendndodhjen e plumbit përfundimtar fatal që goditi Kennedy.
Limuzina e presidentit Kennedy hyri në Dealey Plaza në ora 12:30. Nellie Connally, Zonja e Parë e Teksasit, iu kthye presidentit, i cili ishte ulur pas saj, dhe komentoi, "Z. President, ju nuk mund të thoni që Dallas nuk ju do", të cilën Presidenti Kennedy e pranoi duke thënë, " Jo, sigurisht që nuk mundesh ”. Këto ishin fjalët e fundit të Kenedy.
Nga Rruga Houston, limuzina presidenciale bëri kthesën e majtë të planifikuar në Elm, duke i siguruar asaj mundësinë e përdorimit të daljes në autostradën Stemmons. Ndërsa automjeti u kthye në Elm, makina kaloi nga Depozitimi i Librit Shkollor në Teksas. Papritur, të shtëna u qëlluan në drejtim të Presidentit Kennedy ndërsa makina e tij vazhdoi poshtë rrugës Elm. Rreth 80% e dëshmitarëve kujtuan se dëgjuan tre të shtëna.
Një pakicë e dëshmitarëve njohën të shtënat e para që ata dëgjuan si zjarr armësh, por vështirë se kishte ndonjë reagim ndaj gjuajtjes së parë nga shumica e njerëzve në turmë apo nga ata që hipnin në autobus. Shumë kalimtarë më vonë thanë që dëgjuan ato që ata menduan se ishin ose një fishekzjarre ose zjarri i njërës prej automjeteve menjëherë pasi presidenti kishte filluar të tundte. Megjithëse disa dëshmitarë të afërt kujtuan se limuzina ngadalësohej, pothuajse ndalet, ose ndalet plotësisht, Komisioni Warren, bazuar në filmin Zapruder - zbuloi se limuzina kishte udhëtuar me një shpejtësi mesatare prej 11.2 milje në orë gjatë 186 ft të Rrugës Elm menjëherë paraprakisht nga goditja fatale e kokës.
Brenda një sekondari të njëri-tjetrit, guvernatori Connally dhe zonja Kennedy kthehen befasisht duke kërkuar nga e majta e tyre për të kërkuar në të djathtën e tyre, duke filluar në kornizën e filmit Zapruder 162.. Bashkë, ashtu si presidenti, ishte një veteran ushtarak i Luftës së Dytë Botërore, por ndryshe nga ai, gjahtar i gjatë. Connally dëshmoi se ai menjëherë e njohu tingullin si atë të një pushkë të fuqishme, pastaj ai ktheu kokën dhe trungun drejt, duke u përpjekur të shihte presidentin Kennedy pas tij. Guvernatori Connally dëshmoi se nuk mund ta shihte presidentin, kështu që ai filloi të kthehet përsëri (duke u kthyer nga e djathta në të majtë). Guvernatori dëshmoi gjithashtu se kur koka e tij ishte përballur me rreth 20 gradë majtas nga qendra, ai u godit në pjesën e prapme të sipërme të djathtë nga një plumb që ai nuk e dëgjoi u zjarr. Doktori që operoi në Connally mati kokën në kohën kur u godit pasi kishte kthyer 27 gradë majtas nga qendra. Pasi Connal u godit, ai bërtiti: "Oh, jo, jo, jo. Zoti im. Ata do të na vrasin të gjithë!"
Zonja Connally dëshmoi se vetëm pasi dëgjoi një zhurmë të fortë dhe të frikshme që vinte nga diku pas saj dhe në të djathtë të saj, ajo u kthye drejt presidentit Kennedy dhe e pa atë të ngritte krahët dhe bërrylat, me duart para fytyrës dhe fytit. Ajo pastaj dëgjoi një tjetër armë zjarri dhe më pas guvernatori Connally duke bërtitur. Zonja Connally atëherë u largua nga Kennedy drejt burrit të saj, në atë pikë që tingëllonte një tjetër armë zjarri, dhe të dy ajo dhe pjesa e brendshme e limuzinës ishin të mbuluara me fragmente të kafkës, gjakut dhe trurit.
Sipas Komisionit Warren dhe Shtëpisë së Komitetit të Zgjedhur për Vrasje, Kennedy ishte duke bërë me dorë te turmat në të djathtën e tij me krahun e djathtë të ngritur në anën e limo kur një goditje hyri në pjesën e sipërme të tij, depërtoi në qafë dhe dëmtoi paksa një zverkues kurrizore dhe maja e mushkërive të tij të djathtë. Plumbi doli nga fyti i tij gati në qendër, vetëm nën laring dhe i mbyti anën e majtë të nyjës së lidhjes së kostumit. Ai ngriti bërrylat dhe shtrëngoi grushtat para fytyrës dhe qafës, pastaj u përkul përpara dhe u largua. Zonja Kennedy, përballë tij, më pas vuri krahët rreth tij në shqetësim.
Dy komitetet hetimore arritën në përfundimin se gjuajtja e dytë për të goditur presidentin hyri në pjesën e pasme të kokës së tij (Komiteti i Zgjedhjes së Shtëpisë vendosi plagën hyrëse katër inç më të lartë se sa e vendosi Komisioni Warren) dhe kaluan në fragmente përmes kafkës së tij; kjo krijoi një vrimë të madhe, "afërsisht ovale" në pjesën e pasme, në anën e djathtë të kokës. Gjaku i presidentit dhe fragmentet e kokës, trurit dhe kafkës së tij zbarkuan në brendësi të makinës, sipërfaqet e brendshme dhe të jashtme të xhamit të përparmë, telat e diellit të ngritur, kapuçin e motorit të përparmë dhe kapakun e pasëm të trungut. Gjaku dhe fragmentet e tij zbarkuan gjithashtu në makinën përcjellëse të Shërbimit Sekret dhe krahun e majtë të drejtuesit të saj, si dhe në oficerët e motorëve që po hipnin në të dy anët e presidentit pikërisht pas automjetit të tij.
Pasi presidenti u qëllua në kokë, zonja Kennedy filloi të ngjitej në pjesën e pasme të limuzinës, megjithëse ajo më vonë nuk kishte kujtesë për ta bërë këtë. Hill besoi se ajo po arrinte për diçka, mbase një pjesë e kafkës së presidentit. Ai u hodh mbi pjesën e pasme të limuzinës ndërsa në të njëjtën kohë zonja Kennedy u kthye në vendin e saj dhe ai u ngjit në makinë ndërsa dilte nga Dealey Plaza dhe përshpejtoi, duke shpejtuar në Parkland Memorial Hospital.
Pasi zonja Kennedy u tërhoq përsëri në vendin e saj limuzinë, të dy guvernatori dhe zonja Connal dëgjuan që ajo të thoshte vazhdimisht, "Ata kanë vrarë burrin tim. Unë kam trurin e tij në dorë". Zonja Kennedy kujtoi, "Të gjithë udhëtimin drejt spitalit që vazhdoja ta përkulja duke i thënë:" Jack, Jack, a mund të më dëgjoni? Unë ju dua, Jack ". Vazhdova të mbaja majën e kokës poshtë tij duke u përpjekur të mbaja trurin brenda."

Guvernatori Connally dhe një spektator plagosen
Guvernatori Connally ishte duke hipur në të njëjtën limuzinë në një vend direkt para presidentit dhe tre inç më shumë në të majtë se Kennedy; ai gjithashtu u plagos rëndë, por mbijetoi. Mjekët më vonë thanë që pasi guvernatori u qëllua, gruaja e tij e tërhoqi në prehër, dhe sjellja që rezultoi ndihmoi në mbylljen e plagës së kraharorit të tij të përparmë, gjë që po bënte që ajri të thithi direkt në gjoksin e tij rreth mushkërive të tij të djathtë të rrëzuar.
James Tague, një dëshmitar i vrasjes, mori një plagë të vogël në faqen e djathtë, ndërsa qëndronte 162 m larg dritares lindore në katin e gjashtë të depozituesit, 82 m para dhe pak në të djathtë të kokës së presidentit Kennedy, që përballet me drejtim dhe më shumë se 4.9 m nën majën e kokës së Presidentit. Lëndimi i Tague ndodhi kur një fragment plumbi ose plumbi pa kasetë bakri goditi kthesën në jug të Rrugës kryesore. Një sherif deputet vuri re pak gjak në faqen e Tague dhe Tague kuptoi se diçka i kishte ngulitur fytyrën gjatë të shtënave. Kur Tague tregoi se ku kishte qëndruar në këmbë, oficeri i policisë vuri re një njollë plumbash në një frenë aty pranë. Nëntë muaj më vonë FBI hoqi kurbetin, dhe një analizë spektrografike zbuloi mbetje metalike në përputhje me atë të bërthamës së plumbit në municionet e Oswaldit. Tague dëshmoi para Komisionit Warren dhe fillimisht deklaroi se ai ishte plagosur në faqe nga të shtënat e dyta ose të treta nga tre të shtënat që i kujtohej se i dëgjonte. Kur këshilltari i Komisionit e bëri presion që të ishte më specifik, Tague dëshmoi se ai ishte plagosur nga goditja e dytë.

Lee Harvey Oswald dhe Jack Ruby

Jack Ruby, pak para se të gjuante një goditje të vetme në Oswald, i cili po shoqërohet nga detektivët e policisë Jim Leavelle (me kostum të ndritshme) dhe L.C. Graves për transferimin nga burgu i qytetit në burgun e qarkut
Roy Truth, mbikëqyrësi i Lee Harvey Oswald në depozitë, raportoi se ai ishte zhdukur në policinë e Dallasit. Rreth 70 minuta pas vrasjes, Oswald u arrestua për vrasjen e oficerit të policisë së Dallas J. D. Tippit. Sipas dëshmitarit Helen Markam, Tippit kishte parë Oswald duke ecur përgjatë një trotuari në lagjen e banimit të Oak Cliff, tre milje nga Dealey Plaza. Oficeri Tippit kishte marrë më parë një mesazh radio që jepte një përshkrim të të dyshuarit që kërkohej në atentat, dhe ai e thirri Oswald gjatë në makinën e patrullës.
Markam dëshmoi se pas një shkëmbimi të fjalëve, Tippit doli nga makina e tij dhe Oswald e qëlloi atë katër herë. Dëshmitarë të shumtë panë një njeri që ata e identifikuan si Oswald qëlloi Tippit ose u largua nga skena pasi zbrazi kutitë e plumbave nga armët. Oswald u pa më pas nga menaxheri i dyqaneve të këpucëve Johnny Brewer "duke rënë në" korridorin e hyrjes së dyqanit të tij. I dyshimtë për këtë aktivitet, Brewer pa që Oswald të vazhdonte rrugën dhe të rrëshqiste në Texas Theatre aty pranë, pa paguar. Brewer paralajmëroi nëpunësin e biletave të teatrit, i cili telefonoi policinë rreth orës 13:40.
Sipas M.N. McDonald, i cili ishte një nga oficerët e arrestimit, Oswald i rezistoi arrestimit dhe po përpiqej të tërheqë pistoletën kur u godit dhe u përmbajt me forcë nga policia. Ai u akuzua për vrasjet e presidentit Kennedy dhe oficerit Tippit më vonë atë natë. Oswald mohoi të shtinte këdo dhe pretendoi se ai u arrestua pafajësisht sepse ai kishte jetuar në Bashkimin Sovjetik.
Çështja e Oswaldit kurrë nuk u gjykua. Dy ditë pas vrasjes, pasi po shoqërohej në një makinë në bodrumin e Departamentit së Policisë së Dallasit për transferimin nga burgu i qytetit në burgun e qarkut, Oswald u qëllua fatalisht nga pronari i klubit të natës Dallas, Jack Ruby. Incidenti u transmetua drejtpërdrejt në televizionin amerikan në orën 11:21 të mëngjesit të dielën, më 24 nëntor. Në mënyrë të pavetëdijshme, Oswald u nxitua me ambulancë në Parkland Memorial Hospital, i njëjti objekt ku mjekët kishin provuar të shpëtonin jetën e presidentit Kennedy dy ditë më parë; ai vdiq në ora 13:07. Vdekja e Oswald u njoftua në një lajm televiziv të transmetuar nga shefi i policisë së Dallas, Jesse Curry. Një autopsi u krye nga Ekzaminuesi Mjekësor i Qarkut Dallas Dr. Earl Rose në orën 14:45 të njëjtën ditë. Shkaku i deklaruar i vdekjes në raportin e autopsisë ishte "hemorragji sekondare ndaj plagës me armë të gjoksit". Arrestuar menjëherë pas të shtënave, Ruby më vonë tha se ai ishte shqetësuar për vrasjen e Kenedit dhe se vrasja e Oswald do të kursente "... Zonja Kennedy mosmiratimin e kthimit në gjyq".

Varrimi
Presidenti Kennedy u shpall i vdekur në ora 13:00 CST (19:00 UTC) pasi zemra e tij pushoi. Ceremonia e tij e varrimit shtetëror u mbajt në Uashington D.C.
Trupi i presidentit Kennedy u dërgua përsëri në Uashington, D.C., dhe u vendos në East Room të Shtëpisë së Bardhë për 24 orë. Të dielën pas vrasjes, arkivoli i tij u transportua me një kamion të tërhequr me kalë në Kapitolin e Shteteve të Bashkuara. Gjatë gjithë ditës dhe natës, qindra mijëra njerëz u rreshtuan për të parë arkivolin e ruajtur. Përfaqësues nga mbi 90 vende morën pjesë në ceremoninë shtetërore të hënën, më 25 nëntor. Pas meshës së të vdekurve në Katedralen e Shën Mateut, presidenti u vendos të pushojë 2.7 milje nga Shtëpia e Bardhë në Varrezat Kombëtare të Arlington në Virxhinia.
 
Last edited:
Vrasja e Xhon F. Kenedi

John Fitzgerald Kennedy, presidenti i 35-të i Shteteve të Bashkuara, u vra më 22 nëntor 1963, në 12:30 në Dallas, Teksas, ndërsa ishte duke hipur në një autokolonë presidenciale përmes Dealey Plaza. Kennedy ishte duke hipur me gruan e tij Jacqueline, Guvernatorin e Teksasit John Connally dhe gruan e Connally Nellie kur u qëllua për vdekje nga ish-marinari amerikan Lee Harvey Oswald duke qëlluar në pritë nga një ndërtesë aty pranë. Guvernatori Connally u plagos rëndë në sulm. Autokolona u nxitua në Parkland Memorial Hospital, ku Presidenti Kennedy u njoftua i vdekur rreth 30 minuta pas pushkatimit; Connally shërohet.


Presidenti Kennedy me gruan e tij, Jacqueline dhe guvernatorin e Teksasit John Connally me gruan e tij, Nellie, në limuzinën presidenciale, pak minuta para vrasjes
Oswald u arrestua nga Departamenti i Policisë së Dallasit 70 minuta pas të shtënave fillestare. Oswald u akuzua sipas ligjit të shtetit të Teksasit për vrasjen e Kennedy, si dhe atë të policit të Dallas J. D. Tippit, i cili ishte qëlluar për vdekje fatalisht një kohë të shkurtër pas vrasjes. Në orën 11:21 të mëngjesit, më 24 nëntor 1963, ndërsa kamerat televizive të drejtpërdrejta po mbulonin transferimin e tij nga burgu i qytetit në burgun e qarkut, Oswald u qëllua fatalisht në bodrumin e Departamentit së Policisë Dallas nga operatori i klubit të natës në Dallas, Jack Ruby. Oswald u dërgua në Parkland Memorial Hosptial, ku shumë shpejt vdiq. Ruby u dënua për vrasjen e Oswaldit, megjithëse u rrëzua më vonë me apel, dhe Ruby vdiq në burg në vitin 1967 ndërsa po priste një gjykim të ri.
Pas një hetimi 10-mujor, Komisioni Warren arriti në përfundimin se Oswald vrau Kennedy, që Oswald kishte vepruar plotësisht vetëm, dhe se Ruby kishte vepruar i vetëm në vrasjen e Oswald. Kennedy ishte presidenti i tetë dhe më i fundit i SHBA-së që vdiq në detyrë, dhe i katërti (pas Lincoln, Garfield, dhe McKinley) që u vra. Nënkryetari Lyndon B. Johnson mori automatikisht presidencën pas vdekjes së Kenedy.
Një hetim i mëvonshëm, Komiteti i Përzgjedhur i Dhomës së Shteteve të Bashkuara për Atentatet (HSCA) ranë dakord me Komisionin Warren se plagët që Kennedy dhe Connally pësuan ishin shkaktuar nga tre të shtëna pushkësh të Oswald, por ata gjithashtu arritën në përfundimin se Kennedy ishte "mbase i vrarë si rezultat i një komplot", si analizë e një regjistrimi audio të rreptë, tregoi ekzistencën e një arme zjarri shtesë dhe për këtë arsye" ... një probabilitet i lartë që dy të armatosur qëlluan ndaj presidentin". Komiteti nuk ishte në gjendje të identifikonte ndonjë individ ose grup të përfshirë me konspiracionin e mundshëm. Për më tepër, HSCA zbuloi se hetimet origjinale federale ishin "të meta" në lidhje me shkëmbimin e informacionit dhe mundësinë e komplotit. Siç rekomandohet nga HSCA, provat e vërtetuara që sugjerojnë komplotin u rishqyrtuan dhe u hodhën poshtë. Ishte përcaktuar që diktekulli regjistroi të shtëna me armë të ndryshme të cilat u qëlluan në një lokacion tjetër në Dallas dhe në një kohë tjetër që nuk kishte lidhje me atentatin.
Në dritën e raporteve hetimore që përcaktojnë se "të dhëna akustike të besueshme nuk mbështesin një konkluzion se kishte një person të armatosur të dytë", Departamenti i Drejtësisë i SHBA-së përfundoi hetime aktive dhe deklaroi "që asnjë provë bindëse nuk mund të identifikohet për të mbështetur teorinë e një komploti në ... vrasjen e presidentit Kenedy". Sidoqoftë, vrasja e Kennedy është ende subjekt i një debati të gjerë dhe ka ngjallur teori të shumta konspirative dhe skenare alternative. Sondazhet e bëra nga viti 1966 deri më 2004 zbuluan se deri në 80 përqind të amerikanëve dyshuan se ekzistonte një komplot apo mbulim.

Prapaskena
Presidenti John F. Kennedy zgjodhi të udhëtonte për në Teksas për të qetësuar fërkimet në Partinë Demokratike midis liberalëve Ralph Yarborough dhe Don Yarborough (pa asnjë lidhje) dhe guvernatori konservator i Teksasit, John Connally.
Një vizitë presidenciale në Teksas u ra dakord për herë të parë nga Kennedy, zëvendës presidenti Lyndon B. Johnson (një vendas i Teksasit) dhe Connally ndërsa të tre burrat ishin së bashku në një takim në El Paso më 5 qershor 1963.
Presidenti Kennedy më vonë vendosi të nisë udhëtimin me tre qëllime themelore në mendje: 1.) për të ndihmuar në rritjen e më shumë kontributeve të fondit të fushatës presidenciale; 2.) fillon përpjekjen e tij për rizgjedhje në nëntor 1964; dhe 3.) për të ndihmuar në rregullimin e rrethojave politike midis disa anëtarëve kryesorë të partisë Demokratike në Teksas, të cilët u duk se po luftonin politikisht mes vete, pasi bileta Kennedy-Johnson mezi kishte fituar Teksasin më 1960 (dhe kishte humbur madje edhe në Dallas).
Udhëtimi i presidentit Kennedy në Dallas u njoftua për herë të parë për publikun në shtator 1963. Rruga e saktë e automjetit u përfundua më 18 nëntor dhe u njoftua publikisht disa ditë para 22 nëntorit.

Rruga për në Dealey Plaza
Autokolona e Kennedy përmes Dallas me Johnson dhe Connally ishte planifikuar t'i jepte presidentit ekspozim maksimal ndaj turmave vendase para ardhjes së tij për një drekë në Trade Mart, ku ai do të takohej me qytetarë dhe liderë biznesi. Stafi i Shtëpisë së Bardhë informoi Shërbimin Sekret se presidenti do të arrijë në Dallas Love Field përmes një fluturimi të shkurtër nga [[Baza e Forcave Ajrore të Carswell] në Fort Worth.
Dallas Trade Mart u zgjodh paraprakisht si vendi i drekës, dhe Kenneth O'Donnell, miku i presidentit Kennedy dhe sekretari i emërimeve, e kishte zgjedhur atë si destinacionin përfundimtar në rrugën e autokolonës. Duke u larguar nga Dallas Love Field, autokolonës iu ishte ndarë 45 minuta për të arritur në Trade Mart në një kohë të planifikuar të mbërritjes në orën 12:15. Itinerari u krijua për të shërbyer si një rrugë 10-milje (16-km) midis dy vendeve, dhe automjetet e autokolonëd mund të drejtoheshin ngadalë brenda kohës së caktuar.
Agjenti Special Winston G. Lawson, një anëtar i detajit të Shtëpisë së Bardhë i cili veproi si Agjenti i Shërbimit Sekret paraprak, dhe Agjenti i Shërbimit Sekret Forrest V. Sorrels, Agjenti Special i ngarkuar me zyrën e Dallas, ishin më aktivët në planifikimin e rrugës autokolone. Më 14 nëntor, të dy burrat morën pjesë në një takim në Love Field dhe kaluan në rrugën për të cilën Sorrels besonte se ishte më e përshtatshme për makinën. Nga Love Field, rruga kaloi nëpër një seksion periferik të Dallasit, përmes qendrës së qytetit përgjatë Main Street, dhe më në fund në Trade Mart përmes një segmenti të shkurtër të autostradës Stemmons.
Presidenti kishte planifikuar të kthehej në Love Field për t'u nisur për një darkë për mbledhjen e fondeve në Austin më vonë atë ditë. Për udhëtimin e kthimit, agjentët përzgjodhën një rrugë më të drejtpërdrejtë, e cila ishte afërsisht katër milje, ose 6.4 kilometra (disa nga kjo rrugë do të përdoren pas vrasjes). Rruga e planifikuar për në Trade Mart u raportua gjerësisht në gazetat e Dallasit disa ditë para ngjarjes, për të mirën e njerëzve që dëshironin të shikonin autokolonën.
Për të kaluar direkt në qendër të qytetit Dallas, u zgjodh një rrugë në perëndim përgjatë Main Street, në vend se Rruga Elm (një bllok në veri), pasi kjo ishte rruga tradicionale e paradës dhe siguronte ndërtesën maksimale dhe pamje të turmës. Seksioni kryesore e rrugës përjashtoi një kthesë të drejtpërdrejtë në daljen Fort Worth Turnpike (i cili shërbeu gjithashtu si dalja e autostradës Stemmons), e cila ishte rruga për në Trade Mart, pasi kjo dalje ishte e arritshme vetëm nga Rruga Elm. Prandaj, rruga e planifikuar e automjeteve përfshinte një kthesë të shkurtër me një bllok në fund të segmentit në qendër të qytetit të Main Street, në rrugën Houston për një bllok në veri, përpara se të kthehej përsëri në perëndim në Elm, në atë mënyrë ata mund të vazhdonin përmes Dealey Plaza para se të dilnin nga Elm në autostradën Stemmons. Depozitimi i Librit të Shkollave në Teksas ndodhej në cepin veriperëndimor të kryqëzimit të Houston dhe Elm Street.
Tre automjete u përdorën për Shërbimin Sekret dhe mbrojtjen e policisë në makinën e Dallas.
Më 22 nëntor — pas një fjalimi për mëngjes në Fort Worth, ku presidenti Kennedy kishte qëndruar gjatë natës pasi mbërriti në San Antonio, Houston dhe Uashington D.C., një ditë më parë - presidenti hipi në Air Force One, i cili u nis në ora 11:10 dhe mbërriti në Love Field 15 minuta më vonë. Rreth orës 11:40, autokolona presidenciale e la Love Field për udhëtimin nëpër Dallas, duke vrapuar në një orar rreth 10 minuta më të gjatë se 45-të e planifikuar, për shkak të turmave entuziastë të vlerësuar në 150,000-200,000 njerëz, dhe dy ndalesa të paplanifikuara të drejtuara nga presidenti.Në kohën kur autokolona arriti në Dealey Plaza, ata ishin vetëm pesë minuta larg nga destinacioni i tyre i planifikuar.

Vrasja
Të shtëna në Dealey Plaza

Kjo është një pamje nga dritarja ku gjuajti Oswald. Vija e verdhë tregon rrugën e makinës së Kennedy. Shenja 'x' në rrugë shënon vendndodhjen e plumbit përfundimtar fatal që goditi Kennedy.
Limuzina e presidentit Kennedy hyri në Dealey Plaza në ora 12:30. Nellie Connally, Zonja e Parë e Teksasit, iu kthye presidentit, i cili ishte ulur pas saj, dhe komentoi, "Z. President, ju nuk mund të thoni që Dallas nuk ju do", të cilën Presidenti Kennedy e pranoi duke thënë, " Jo, sigurisht që nuk mundesh ”. Këto ishin fjalët e fundit të Kenedy.
Nga Rruga Houston, limuzina presidenciale bëri kthesën e majtë të planifikuar në Elm, duke i siguruar asaj mundësinë e përdorimit të daljes në autostradën Stemmons. Ndërsa automjeti u kthye në Elm, makina kaloi nga Depozitimi i Librit Shkollor në Teksas. Papritur, të shtëna u qëlluan në drejtim të Presidentit Kennedy ndërsa makina e tij vazhdoi poshtë rrugës Elm. Rreth 80% e dëshmitarëve kujtuan se dëgjuan tre të shtëna.
Një pakicë e dëshmitarëve njohën të shtënat e para që ata dëgjuan si zjarr armësh, por vështirë se kishte ndonjë reagim ndaj gjuajtjes së parë nga shumica e njerëzve në turmë apo nga ata që hipnin në autobus. Shumë kalimtarë më vonë thanë që dëgjuan ato që ata menduan se ishin ose një fishekzjarre ose zjarri i njërës prej automjeteve menjëherë pasi presidenti kishte filluar të tundte. Megjithëse disa dëshmitarë të afërt kujtuan se limuzina ngadalësohej, pothuajse ndalet, ose ndalet plotësisht, Komisioni Warren, bazuar në filmin Zapruder - zbuloi se limuzina kishte udhëtuar me një shpejtësi mesatare prej 11.2 milje në orë gjatë 186 ft të Rrugës Elm menjëherë paraprakisht nga goditja fatale e kokës.
Brenda një sekondari të njëri-tjetrit, guvernatori Connally dhe zonja Kennedy kthehen befasisht duke kërkuar nga e majta e tyre për të kërkuar në të djathtën e tyre, duke filluar në kornizën e filmit Zapruder 162.. Bashkë, ashtu si presidenti, ishte një veteran ushtarak i Luftës së Dytë Botërore, por ndryshe nga ai, gjahtar i gjatë. Connally dëshmoi se ai menjëherë e njohu tingullin si atë të një pushkë të fuqishme, pastaj ai ktheu kokën dhe trungun drejt, duke u përpjekur të shihte presidentin Kennedy pas tij. Guvernatori Connally dëshmoi se nuk mund ta shihte presidentin, kështu që ai filloi të kthehet përsëri (duke u kthyer nga e djathta në të majtë). Guvernatori dëshmoi gjithashtu se kur koka e tij ishte përballur me rreth 20 gradë majtas nga qendra, ai u godit në pjesën e prapme të sipërme të djathtë nga një plumb që ai nuk e dëgjoi u zjarr. Doktori që operoi në Connally mati kokën në kohën kur u godit pasi kishte kthyer 27 gradë majtas nga qendra. Pasi Connal u godit, ai bërtiti: "Oh, jo, jo, jo. Zoti im. Ata do të na vrasin të gjithë!"
Zonja Connally dëshmoi se vetëm pasi dëgjoi një zhurmë të fortë dhe të frikshme që vinte nga diku pas saj dhe në të djathtë të saj, ajo u kthye drejt presidentit Kennedy dhe e pa atë të ngritte krahët dhe bërrylat, me duart para fytyrës dhe fytit. Ajo pastaj dëgjoi një tjetër armë zjarri dhe më pas guvernatori Connally duke bërtitur. Zonja Connally atëherë u largua nga Kennedy drejt burrit të saj, në atë pikë që tingëllonte një tjetër armë zjarri, dhe të dy ajo dhe pjesa e brendshme e limuzinës ishin të mbuluara me fragmente të kafkës, gjakut dhe trurit.
Sipas Komisionit Warren dhe Shtëpisë së Komitetit të Zgjedhur për Vrasje, Kennedy ishte duke bërë me dorë te turmat në të djathtën e tij me krahun e djathtë të ngritur në anën e limo kur një goditje hyri në pjesën e sipërme të tij, depërtoi në qafë dhe dëmtoi paksa një zverkues kurrizore dhe maja e mushkërive të tij të djathtë. Plumbi doli nga fyti i tij gati në qendër, vetëm nën laring dhe i mbyti anën e majtë të nyjës së lidhjes së kostumit. Ai ngriti bërrylat dhe shtrëngoi grushtat para fytyrës dhe qafës, pastaj u përkul përpara dhe u largua. Zonja Kennedy, përballë tij, më pas vuri krahët rreth tij në shqetësim.
Dy komitetet hetimore arritën në përfundimin se gjuajtja e dytë për të goditur presidentin hyri në pjesën e pasme të kokës së tij (Komiteti i Zgjedhjes së Shtëpisë vendosi plagën hyrëse katër inç më të lartë se sa e vendosi Komisioni Warren) dhe kaluan në fragmente përmes kafkës së tij; kjo krijoi një vrimë të madhe, "afërsisht ovale" në pjesën e pasme, në anën e djathtë të kokës. Gjaku i presidentit dhe fragmentet e kokës, trurit dhe kafkës së tij zbarkuan në brendësi të makinës, sipërfaqet e brendshme dhe të jashtme të xhamit të përparmë, telat e diellit të ngritur, kapuçin e motorit të përparmë dhe kapakun e pasëm të trungut. Gjaku dhe fragmentet e tij zbarkuan gjithashtu në makinën përcjellëse të Shërbimit Sekret dhe krahun e majtë të drejtuesit të saj, si dhe në oficerët e motorëve që po hipnin në të dy anët e presidentit pikërisht pas automjetit të tij.
Pasi presidenti u qëllua në kokë, zonja Kennedy filloi të ngjitej në pjesën e pasme të limuzinës, megjithëse ajo më vonë nuk kishte kujtesë për ta bërë këtë. Hill besoi se ajo po arrinte për diçka, mbase një pjesë e kafkës së presidentit. Ai u hodh mbi pjesën e pasme të limuzinës ndërsa në të njëjtën kohë zonja Kennedy u kthye në vendin e saj dhe ai u ngjit në makinë ndërsa dilte nga Dealey Plaza dhe përshpejtoi, duke shpejtuar në Parkland Memorial Hospital.
Pasi zonja Kennedy u tërhoq përsëri në vendin e saj limuzinë, të dy guvernatori dhe zonja Connal dëgjuan që ajo të thoshte vazhdimisht, "Ata kanë vrarë burrin tim. Unë kam trurin e tij në dorë". Zonja Kennedy kujtoi, "Të gjithë udhëtimin drejt spitalit që vazhdoja ta përkulja duke i thënë:" Jack, Jack, a mund të më dëgjoni? Unë ju dua, Jack ". Vazhdova të mbaja majën e kokës poshtë tij duke u përpjekur të mbaja trurin brenda."

Guvernatori Connally dhe një spektator plagosen
Guvernatori Connally ishte duke hipur në të njëjtën limuzinë në një vend direkt para presidentit dhe tre inç më shumë në të majtë se Kennedy; ai gjithashtu u plagos rëndë, por mbijetoi. Mjekët më vonë thanë që pasi guvernatori u qëllua, gruaja e tij e tërhoqi në prehër, dhe sjellja që rezultoi ndihmoi në mbylljen e plagës së kraharorit të tij të përparmë, gjë që po bënte që ajri të thithi direkt në gjoksin e tij rreth mushkërive të tij të djathtë të rrëzuar.
James Tague, një dëshmitar i vrasjes, mori një plagë të vogël në faqen e djathtë, ndërsa qëndronte 162 m larg dritares lindore në katin e gjashtë të depozituesit, 82 m para dhe pak në të djathtë të kokës së presidentit Kennedy, që përballet me drejtim dhe më shumë se 4.9 m nën majën e kokës së Presidentit. Lëndimi i Tague ndodhi kur një fragment plumbi ose plumbi pa kasetë bakri goditi kthesën në jug të Rrugës kryesore. Një sherif deputet vuri re pak gjak në faqen e Tague dhe Tague kuptoi se diçka i kishte ngulitur fytyrën gjatë të shtënave. Kur Tague tregoi se ku kishte qëndruar në këmbë, oficeri i policisë vuri re një njollë plumbash në një frenë aty pranë. Nëntë muaj më vonë FBI hoqi kurbetin, dhe një analizë spektrografike zbuloi mbetje metalike në përputhje me atë të bërthamës së plumbit në municionet e Oswaldit. Tague dëshmoi para Komisionit Warren dhe fillimisht deklaroi se ai ishte plagosur në faqe nga të shtënat e dyta ose të treta nga tre të shtënat që i kujtohej se i dëgjonte. Kur këshilltari i Komisionit e bëri presion që të ishte më specifik, Tague dëshmoi se ai ishte plagosur nga goditja e dytë.

Lee Harvey Oswald dhe Jack Ruby

Jack Ruby, pak para se të gjuante një goditje të vetme në Oswald, i cili po shoqërohet nga detektivët e policisë Jim Leavelle (me kostum të ndritshme) dhe L.C. Graves për transferimin nga burgu i qytetit në burgun e qarkut
Roy Truth, mbikëqyrësi i Lee Harvey Oswald në depozitë, raportoi se ai ishte zhdukur në policinë e Dallasit. Rreth 70 minuta pas vrasjes, Oswald u arrestua për vrasjen e oficerit të policisë së Dallas J. D. Tippit. Sipas dëshmitarit Helen Markam, Tippit kishte parë Oswald duke ecur përgjatë një trotuari në lagjen e banimit të Oak Cliff, tre milje nga Dealey Plaza. Oficeri Tippit kishte marrë më parë një mesazh radio që jepte një përshkrim të të dyshuarit që kërkohej në atentat, dhe ai e thirri Oswald gjatë në makinën e patrullës.
Markam dëshmoi se pas një shkëmbimi të fjalëve, Tippit doli nga makina e tij dhe Oswald e qëlloi atë katër herë. Dëshmitarë të shumtë panë një njeri që ata e identifikuan si Oswald qëlloi Tippit ose u largua nga skena pasi zbrazi kutitë e plumbave nga armët. Oswald u pa më pas nga menaxheri i dyqaneve të këpucëve Johnny Brewer "duke rënë në" korridorin e hyrjes së dyqanit të tij. I dyshimtë për këtë aktivitet, Brewer pa që Oswald të vazhdonte rrugën dhe të rrëshqiste në Texas Theatre aty pranë, pa paguar. Brewer paralajmëroi nëpunësin e biletave të teatrit, i cili telefonoi policinë rreth orës 13:40.
Sipas M.N. McDonald, i cili ishte një nga oficerët e arrestimit, Oswald i rezistoi arrestimit dhe po përpiqej të tërheqë pistoletën kur u godit dhe u përmbajt me forcë nga policia. Ai u akuzua për vrasjet e presidentit Kennedy dhe oficerit Tippit më vonë atë natë. Oswald mohoi të shtinte këdo dhe pretendoi se ai u arrestua pafajësisht sepse ai kishte jetuar në Bashkimin Sovjetik.
Çështja e Oswaldit kurrë nuk u gjykua. Dy ditë pas vrasjes, pasi po shoqërohej në një makinë në bodrumin e Departamentit së Policisë së Dallasit për transferimin nga burgu i qytetit në burgun e qarkut, Oswald u qëllua fatalisht nga pronari i klubit të natës Dallas, Jack Ruby. Incidenti u transmetua drejtpërdrejt në televizionin amerikan në orën 11:21 të mëngjesit të dielën, më 24 nëntor. Në mënyrë të pavetëdijshme, Oswald u nxitua me ambulancë në Parkland Memorial Hospital, i njëjti objekt ku mjekët kishin provuar të shpëtonin jetën e presidentit Kennedy dy ditë më parë; ai vdiq në ora 13:07. Vdekja e Oswald u njoftua në një lajm televiziv të transmetuar nga shefi i policisë së Dallas, Jesse Curry. Një autopsi u krye nga Ekzaminuesi Mjekësor i Qarkut Dallas Dr. Earl Rose në orën 14:45 të njëjtën ditë. Shkaku i deklaruar i vdekjes në raportin e autopsisë ishte "hemorragji sekondare ndaj plagës me armë të gjoksit". Arrestuar menjëherë pas të shtënave, Ruby më vonë tha se ai ishte shqetësuar për vrasjen e Kenedit dhe se vrasja e Oswald do të kursente "... Zonja Kennedy mosmiratimin e kthimit në gjyq".

Varrimi
Presidenti Kennedy u shpall i vdekur në ora 13:00 CST (19:00 UTC) pasi zemra e tij pushoi. Ceremonia e tij e varrimit shtetëror u mbajt në Uashington D.C.
Trupi i presidentit Kennedy u dërgua përsëri në Uashington, D.C., dhe u vendos në East Room të Shtëpisë së Bardhë për 24 orë. Të dielën pas vrasjes, arkivoli i tij u transportua me një kamion të tërhequr me kalë në Kapitolin e Shteteve të Bashkuara. Gjatë gjithë ditës dhe natës, qindra mijëra njerëz u rreshtuan për të parë arkivolin e ruajtur. Përfaqësues nga mbi 90 vende morën pjesë në ceremoninë shtetërore të hënën, më 25 nëntor. Pas meshës së të vdekurve në Katedralen e Shën Mateut, presidenti u vendos të pushojë 2.7 milje nga Shtëpia e Bardhë në Varrezat Kombëtare të Arlington në Virxhinia.
Qe kur kam filluar te shoh seriale turke,une jam shkeputur nga "heronjte amerikane",qe dikur ne shkolle na i jepnin ti "hanim". Per mua tani figura me e shquar eshte sulltan Sulejmani. Aferim...
 
Qe kur kam filluar te shoh seriale turke,une jam shkeputur nga "heronjte amerikane",qe dikur ne shkolle na i jepnin ti "hanim". Per mua tani figura me e shquar eshte sulltan Sulejmani. Aferim...

Me mire spo pergjigjem ????
 

Postime të reja

Theme customization system

You can customize some areas of the forum theme from this menu.

Choose the color combination according to your taste

Select Day/Night mode

You can use it by choosing the day and night modes that suit your style or needs.

Welcome to the forum 👋, Guest

To access the forum content and all our services, you must register or log in to the forum. Becoming a member of the forum is completely free.