Njerëzit e mirë sjellin dritë në botë sepse vijnë nga e kaluara e errët.
Në botën e errësirës në të cilën ata kanë lindur, ata përdorin pozitivitetin si një fener për të krijuar më shumë dritë. Ata shpesh përballen me fatkeqësi. Ata shtyhen në situata të dëmshme, si dhuna apo varfëria. Dhe ata kanë mësuar jo vetëm të kenë sukses. Ata kanë mësuar të kapërcejnë. Ata hedhin patericat dhe bëjnë të pamundurën: Ata mësojnë veten të vrapojnë dhe të arrijnë të tjerët në një botë që nuk pret askënd.
Njerëzit e mirë e duan shumë, sepse ata janë lënduar më së shumti nê jet.
Këta njerëz ka të ngjarë t'ju trajtojnë më mirë nëse janë lënduar nga një prind, nga një pjesëtar apo mik i familjes.
Pse po ndodh kjo; Njerëzit të cilëve u është thyer zemra e dinë se si është të bashkosh sërish pjesët e tyre.
Njerëzit e mirë kanë mësuar në mënyrën e vështirë se pengesat janë mundësi për arritje.
Zakonisht lindin pesimistë. Por me kalimin e kohës, ata mësojnë se si të jenë pozitivë. Ndoshta ata e kuptojnë se çdo gjë e vogël që duket se i tërheq poshtë në jetë, përfundimisht bëhet një hap drejt suksesit.
Njerëzit e mirë nuk duan që të tjerët të lëndohen ashtu siç u lënduan ata vetë.
Ata mund të jenë ngacmuar për njollat, veshët e mëdhenj ose puçrrat e tyre. Ndoshta një paaftësi fizike i bën ata të ndihen të padukshëm për njerëzit e tjerë. Ndoshta një tentativë për përdhunim, ndoshta dhunë fizike, mendore, vetë aftësia e kufizuar e padukshme i pengon ata të marrin kujdesin që u nevojitet. Dhe për shkak se ata e dinë se si është të ndihesh i torturuar, ata kurrë nuk do të donin t'i shkaktonin të njëjtën dhimbje dikujt tjetër. Mirësia lind nga ata që kanë njohur vetëm mizorinë. Në vend që të ngacmojnë të tjerët, njerëzit e mirë thyejnë natyrën ciklike të anestezisë. Ata japin komplimente dhe thonë fjalë inkurajuese. Ata duan që të tjerët të ndihen vërtet të bukur dhe të sigurt në një vend apo komunitet të shëmtuar dhe të poshtër.
Njerëzit e mirë zgjedhin të jenë luftëtarë që ndihmojnë të tjerët të mbijetojnë.
Ata mund të përballojnë çdo situatë që u del përpara. Ata e dinë se mund të mbijetojnë kudo sepse tashmë kanë arritur të mbijetojnë.
Ata mund të durojnë. Ata bëjnë ç'të munden për të ndihmuar të tjerët të ecin përpara. Në garën e jetës, shumica e vrapuesve zakonisht shikojnë vetëm përpara dhe fokusohen te vetja. Por njerëzit që kanë vuajtur shikojnë tek ata që mund të përjetojnë vështirësi të ngjashme. Ata gëzojnë miqtë, shpërndajnë mirësi, biseda kreative dhe motivojnë të tjerët të ecin në jet Ata bëhen dora e ndihmës duke dhënë këshilla njerëzore.
Ata nuk bëjnë lajka, por bëjnë e thonë atë çka që dëshirojnë të kenë dhe jenë për veten e tyre.
Web
Në botën e errësirës në të cilën ata kanë lindur, ata përdorin pozitivitetin si një fener për të krijuar më shumë dritë. Ata shpesh përballen me fatkeqësi. Ata shtyhen në situata të dëmshme, si dhuna apo varfëria. Dhe ata kanë mësuar jo vetëm të kenë sukses. Ata kanë mësuar të kapërcejnë. Ata hedhin patericat dhe bëjnë të pamundurën: Ata mësojnë veten të vrapojnë dhe të arrijnë të tjerët në një botë që nuk pret askënd.
Njerëzit e mirë e duan shumë, sepse ata janë lënduar më së shumti nê jet.
Këta njerëz ka të ngjarë t'ju trajtojnë më mirë nëse janë lënduar nga një prind, nga një pjesëtar apo mik i familjes.
Pse po ndodh kjo; Njerëzit të cilëve u është thyer zemra e dinë se si është të bashkosh sërish pjesët e tyre.
Njerëzit e mirë kanë mësuar në mënyrën e vështirë se pengesat janë mundësi për arritje.
Zakonisht lindin pesimistë. Por me kalimin e kohës, ata mësojnë se si të jenë pozitivë. Ndoshta ata e kuptojnë se çdo gjë e vogël që duket se i tërheq poshtë në jetë, përfundimisht bëhet një hap drejt suksesit.
Njerëzit e mirë nuk duan që të tjerët të lëndohen ashtu siç u lënduan ata vetë.
Ata mund të jenë ngacmuar për njollat, veshët e mëdhenj ose puçrrat e tyre. Ndoshta një paaftësi fizike i bën ata të ndihen të padukshëm për njerëzit e tjerë. Ndoshta një tentativë për përdhunim, ndoshta dhunë fizike, mendore, vetë aftësia e kufizuar e padukshme i pengon ata të marrin kujdesin që u nevojitet. Dhe për shkak se ata e dinë se si është të ndihesh i torturuar, ata kurrë nuk do të donin t'i shkaktonin të njëjtën dhimbje dikujt tjetër. Mirësia lind nga ata që kanë njohur vetëm mizorinë. Në vend që të ngacmojnë të tjerët, njerëzit e mirë thyejnë natyrën ciklike të anestezisë. Ata japin komplimente dhe thonë fjalë inkurajuese. Ata duan që të tjerët të ndihen vërtet të bukur dhe të sigurt në një vend apo komunitet të shëmtuar dhe të poshtër.
Njerëzit e mirë zgjedhin të jenë luftëtarë që ndihmojnë të tjerët të mbijetojnë.
Ata mund të përballojnë çdo situatë që u del përpara. Ata e dinë se mund të mbijetojnë kudo sepse tashmë kanë arritur të mbijetojnë.
Ata mund të durojnë. Ata bëjnë ç'të munden për të ndihmuar të tjerët të ecin përpara. Në garën e jetës, shumica e vrapuesve zakonisht shikojnë vetëm përpara dhe fokusohen te vetja. Por njerëzit që kanë vuajtur shikojnë tek ata që mund të përjetojnë vështirësi të ngjashme. Ata gëzojnë miqtë, shpërndajnë mirësi, biseda kreative dhe motivojnë të tjerët të ecin në jet Ata bëhen dora e ndihmës duke dhënë këshilla njerëzore.
Ata nuk bëjnë lajka, por bëjnë e thonë atë çka që dëshirojnë të kenë dhe jenë për veten e tyre.
Web