Gjeneza e Sirenave
Njehere e nje kohe,ne ishullin e Maltes,banonte nje djale i vogel me gjyshen e tij. Ata ishin te varfer dhe te uritur ,dhe cdo nate gjyshja do ti tregonte djalit historinë e peshkut te arte te thellesive per ta vene ne gjume. Nje dite gjyshja i tha djalit se ajo do te udhetonte ne nje toke te larget,dhe,per shkak se ishte shume e moshuar,ndofta nuk do te kishte kohe te mjaftueshme per tu kthyer. Perpara se te ikte,ajo e paralajmeroi djalin qe te mos behej peshkatar,dhe te mos shkonte pas peshkut te arte.Pastaj ajo u largua,dhe nuk u kthye me. Kur djali u rrit,ai bleu nje varke,nje rrjete,dhe shkoi te gjuante peshkun e arte. Diten e pare ai kapi shume peshq,por asnje prej tyre nuk ishte i arte,dhe ai ja dhuroI te gjithe peshqit e tij te varferve. Peshkataret e tjere e tallen per ate qe beri. Por te nesermen njerezit e pasur u mblodhën rreth varkes se tij,i shtyne tutje te varferit,dhe i moren per vete peshqit e djalit. Kur peshkataret e tjere e pane cfare ndodhi,ata u zemeruan,dhe e ndaluan djalin te peshkonte perseri. Ata e nxorren varken e tij ne breg,dhe djali u kthye ne kasollen e tij. Ate nate,teksa po gatuante peshkun e fundit te mbetur,djali degjoi nje trokitje ne dere. Ai e hapi,dhe pa perpara tij nje grua te vjeter. Gruaja i ngjante shume gjyshes se tij te humbur,por djali prej kohesh e kishte harruar gjyshen e tij.
"Kush jeni ju ?",tha djali.
"Une jam nje plake e pastrehe,me lini te hyj brenda",tha gruaja e vjeter.
Djali e lejoi. Kasollja vinte nje ere te mire peshku te skuqur.
"Une jam nje plake e uritur,me jepni dicka per te ngrene",tha gruaja e vjeter.
Djali mori peshkun e skuqur dhe ja dha gruas,dhe me te vertete ajo ishte shume e uritur,sepse pas pak e gllaberoi te gjithe peshkun.
"Ju jeni nje djale zemermire",tha gruaja e vjeter,"kerkoni gjithshka qe deshironi,dhe une do tjua jap".
"Une dua te kap peshkun e arte",tha djali pa u menduar dy here.
Gruaja buzeqeshi.
"Nese une vdes sonte,nese ju e hidhni trupin tim ne uje,nese i hidhni rrjetat ne te njejtin vend,dhe nese prisni deri ne mengjes,atehere me siguri qe keni per ta kapur peshkun tuaj ,o djale zemermire. Por,mos i prekni luspat e peshkut,mos u dashuroni pas peshkut,dhe mos e ndiqni pas ate".
Pasi tha keto fjale,gruaja e vjeter ra te flinte. Djali rrembeu nje thike,e therri gruan,pastaj mori varken e tij dhe lundroi shume larg. Kur u bind se peshkataret e tjere nuk po e ndiqnin,ndaloi dhe e hodhi trupin dhe rrjetat ne te njejtin vend,ashtu sic kishte thene plaka. Priti deri ne mengjes,pastaj i ngriti rrjetat dhe pa nje peshk te madh me luspa te arta.
"Ju lutem,me lini te shkoj",tha peshku.
"Nese ju le te shkoni,cfare do te me jepni ne kembim?",tha djali.
"Do tju jap nje prej luspave te mija te arta",tha peshku.
Djalit ju kujtua qe gruaja e vjeter e kishte paralajmeruar te mos i prekte luspat. Por ato ishin prej ari,dhe ai ishte i varfer. Keshtu djali i preku luspat,dhe befas lakmia e pushtoi,dhe mori thiken dhe i hoqi te gjitha luspat nje e nga nje. Kur mbaroi e perplasi peshkun ne barke,dhe i mblodhi luspat e arta ne nje thes. Tani ishte i pasur. Pak me vone,kur e mori uria,u kthye te hante peshkun,dhe pa qe peshku ishte transformuar ne nje grua lakuriqe dhe shume te bukur. Djali mori rrjeten dhe e mbuloi gruan.
"Kush jeni ju?",tha djali.
"Une jam mbreteresha e thellesive ",tha gruaja,"mbreteria ime ndodhet dhjete mije metra nen sipërfaqen e detit. Une jetoj atje me popullin tim,dhe ne hame trupat e njerezve te mbytur. Kete nate me ra era mish njeriu,dhe u ngrita nga thellesite".
"A do te me hani edhe mua",tha djali.
"Jo",tha mbreteresha,"sepse tani qe kam humbur luspat e mija te arta jam bere njeri,dhe nuk mund te ha mish njeriu,dhe nuk mund te kthehem ne mbreterine time sepse peshqit e tjere do te me hanin. Por,ne tri dite,luspat e mija te arta do te shfaqen perseri,dhe une do te kthehem ne mbreterine time. Deri atehere,rri me mua or djale",dhe vuri krahet rreth qafes se tij,dhe e puthi.
Keshtu djali qendroi me te ,dhe ajo ishte e bukur,dhe djali u dashurua me te,edhe pse gruaja e vjeter e kishte paralajmeruar te mos e bente. Ata jetuan se bashku ne barke per tri dite,dhe mbreteresha e thellesive lindi dy binjake. Binjaket dukeshin si njerez,por kishin bishta peshku.
"Keta jane femijet e mij. Do ti quaj Sirena",tha mbreteresha,dhe i hodhi te porsalindurit e saj ne uje.
Pas tri ditesh trupi i mbretereshes u mbulua i gjithi nga luspa te arta.
"Une duhet te kthehem ne mbreterine time tani",tha mbreteresha,"mirupafshim i dashuri im,dhe te lutem mos me ndiq",dhe u hodh ne det,dhe u shnderrua perseri ne nje peshk.
Djali,marrezisht i dashuruar me mbretereshen,u hodh pas saj,por mbreteresha e kafshoi dhe i preu kembet. Tani ai nuk mund ta ndiqte me,dhe keshtu u kthye ne barken e tij,teksa mbreteresha u zhduk ne thellesi. Ata nuk e pane me kurre njeri-tjetrin.
Kohe me vone, fjalet per shfaqjen e disa krijesave te cuditshme gjysme njeri e gjysem peshk,nisen te qarkullojne ne te gjithe ishullin.
"Une i pashe zoteri",tha nje sherbetor,teksa i sherbente caj te zotit te tij te pasur," Ishin dy,nje vajze dhe nje djale.Kishin bishta peshku. Me buzeqeshen,dhe pastaj u zhduken nen uje. Betohem se ato ekzistojne".
"E di qe ekzistojne",tha zoteria i pasur,"sepse une jam babai i tyre",dhe pasi e piu shpejt e shpejt cajin,e urdheroi sherbetorin ti sillte kembet e tij te drunjta.
"Nuk me keni treguar asnjehere se si i kini humbur kembet,zoteri",tha sherbetori.
"Uluni prane meje,dhe une do tju tregoj",tha zoteria.
Dhe sherbetori u ul prane tij,dhe zoteria i tregoi historinë qe sapo lexuat.
Fund.
Admir Ninta,dhjetor 2019.
Njehere e nje kohe,ne ishullin e Maltes,banonte nje djale i vogel me gjyshen e tij. Ata ishin te varfer dhe te uritur ,dhe cdo nate gjyshja do ti tregonte djalit historinë e peshkut te arte te thellesive per ta vene ne gjume. Nje dite gjyshja i tha djalit se ajo do te udhetonte ne nje toke te larget,dhe,per shkak se ishte shume e moshuar,ndofta nuk do te kishte kohe te mjaftueshme per tu kthyer. Perpara se te ikte,ajo e paralajmeroi djalin qe te mos behej peshkatar,dhe te mos shkonte pas peshkut te arte.Pastaj ajo u largua,dhe nuk u kthye me. Kur djali u rrit,ai bleu nje varke,nje rrjete,dhe shkoi te gjuante peshkun e arte. Diten e pare ai kapi shume peshq,por asnje prej tyre nuk ishte i arte,dhe ai ja dhuroI te gjithe peshqit e tij te varferve. Peshkataret e tjere e tallen per ate qe beri. Por te nesermen njerezit e pasur u mblodhën rreth varkes se tij,i shtyne tutje te varferit,dhe i moren per vete peshqit e djalit. Kur peshkataret e tjere e pane cfare ndodhi,ata u zemeruan,dhe e ndaluan djalin te peshkonte perseri. Ata e nxorren varken e tij ne breg,dhe djali u kthye ne kasollen e tij. Ate nate,teksa po gatuante peshkun e fundit te mbetur,djali degjoi nje trokitje ne dere. Ai e hapi,dhe pa perpara tij nje grua te vjeter. Gruaja i ngjante shume gjyshes se tij te humbur,por djali prej kohesh e kishte harruar gjyshen e tij.
"Kush jeni ju ?",tha djali.
"Une jam nje plake e pastrehe,me lini te hyj brenda",tha gruaja e vjeter.
Djali e lejoi. Kasollja vinte nje ere te mire peshku te skuqur.
"Une jam nje plake e uritur,me jepni dicka per te ngrene",tha gruaja e vjeter.
Djali mori peshkun e skuqur dhe ja dha gruas,dhe me te vertete ajo ishte shume e uritur,sepse pas pak e gllaberoi te gjithe peshkun.
"Ju jeni nje djale zemermire",tha gruaja e vjeter,"kerkoni gjithshka qe deshironi,dhe une do tjua jap".
"Une dua te kap peshkun e arte",tha djali pa u menduar dy here.
Gruaja buzeqeshi.
"Nese une vdes sonte,nese ju e hidhni trupin tim ne uje,nese i hidhni rrjetat ne te njejtin vend,dhe nese prisni deri ne mengjes,atehere me siguri qe keni per ta kapur peshkun tuaj ,o djale zemermire. Por,mos i prekni luspat e peshkut,mos u dashuroni pas peshkut,dhe mos e ndiqni pas ate".
Pasi tha keto fjale,gruaja e vjeter ra te flinte. Djali rrembeu nje thike,e therri gruan,pastaj mori varken e tij dhe lundroi shume larg. Kur u bind se peshkataret e tjere nuk po e ndiqnin,ndaloi dhe e hodhi trupin dhe rrjetat ne te njejtin vend,ashtu sic kishte thene plaka. Priti deri ne mengjes,pastaj i ngriti rrjetat dhe pa nje peshk te madh me luspa te arta.
"Ju lutem,me lini te shkoj",tha peshku.
"Nese ju le te shkoni,cfare do te me jepni ne kembim?",tha djali.
"Do tju jap nje prej luspave te mija te arta",tha peshku.
Djalit ju kujtua qe gruaja e vjeter e kishte paralajmeruar te mos i prekte luspat. Por ato ishin prej ari,dhe ai ishte i varfer. Keshtu djali i preku luspat,dhe befas lakmia e pushtoi,dhe mori thiken dhe i hoqi te gjitha luspat nje e nga nje. Kur mbaroi e perplasi peshkun ne barke,dhe i mblodhi luspat e arta ne nje thes. Tani ishte i pasur. Pak me vone,kur e mori uria,u kthye te hante peshkun,dhe pa qe peshku ishte transformuar ne nje grua lakuriqe dhe shume te bukur. Djali mori rrjeten dhe e mbuloi gruan.
"Kush jeni ju?",tha djali.
"Une jam mbreteresha e thellesive ",tha gruaja,"mbreteria ime ndodhet dhjete mije metra nen sipërfaqen e detit. Une jetoj atje me popullin tim,dhe ne hame trupat e njerezve te mbytur. Kete nate me ra era mish njeriu,dhe u ngrita nga thellesite".
"A do te me hani edhe mua",tha djali.
"Jo",tha mbreteresha,"sepse tani qe kam humbur luspat e mija te arta jam bere njeri,dhe nuk mund te ha mish njeriu,dhe nuk mund te kthehem ne mbreterine time sepse peshqit e tjere do te me hanin. Por,ne tri dite,luspat e mija te arta do te shfaqen perseri,dhe une do te kthehem ne mbreterine time. Deri atehere,rri me mua or djale",dhe vuri krahet rreth qafes se tij,dhe e puthi.
Keshtu djali qendroi me te ,dhe ajo ishte e bukur,dhe djali u dashurua me te,edhe pse gruaja e vjeter e kishte paralajmeruar te mos e bente. Ata jetuan se bashku ne barke per tri dite,dhe mbreteresha e thellesive lindi dy binjake. Binjaket dukeshin si njerez,por kishin bishta peshku.
"Keta jane femijet e mij. Do ti quaj Sirena",tha mbreteresha,dhe i hodhi te porsalindurit e saj ne uje.
Pas tri ditesh trupi i mbretereshes u mbulua i gjithi nga luspa te arta.
"Une duhet te kthehem ne mbreterine time tani",tha mbreteresha,"mirupafshim i dashuri im,dhe te lutem mos me ndiq",dhe u hodh ne det,dhe u shnderrua perseri ne nje peshk.
Djali,marrezisht i dashuruar me mbretereshen,u hodh pas saj,por mbreteresha e kafshoi dhe i preu kembet. Tani ai nuk mund ta ndiqte me,dhe keshtu u kthye ne barken e tij,teksa mbreteresha u zhduk ne thellesi. Ata nuk e pane me kurre njeri-tjetrin.
Kohe me vone, fjalet per shfaqjen e disa krijesave te cuditshme gjysme njeri e gjysem peshk,nisen te qarkullojne ne te gjithe ishullin.
"Une i pashe zoteri",tha nje sherbetor,teksa i sherbente caj te zotit te tij te pasur," Ishin dy,nje vajze dhe nje djale.Kishin bishta peshku. Me buzeqeshen,dhe pastaj u zhduken nen uje. Betohem se ato ekzistojne".
"E di qe ekzistojne",tha zoteria i pasur,"sepse une jam babai i tyre",dhe pasi e piu shpejt e shpejt cajin,e urdheroi sherbetorin ti sillte kembet e tij te drunjta.
"Nuk me keni treguar asnjehere se si i kini humbur kembet,zoteri",tha sherbetori.
"Uluni prane meje,dhe une do tju tregoj",tha zoteria.
Dhe sherbetori u ul prane tij,dhe zoteria i tregoi historinë qe sapo lexuat.
Fund.
Admir Ninta,dhjetor 2019.
Last edited by a moderator: