Ju i detyroheni vetes udhëtimin tuaj më të mirë
Dëgjimi im fokusohet vetëm në zhurmën e rrotave të valixhes që gërvishtin tokën.
Hapat janë të shpejtë.
Në dorën time pasaportën dhe një biletë.
Shpirti im nxiton, ndërsa avioni ngrihet nga toka dhe gjithçka fillon të tkurret, sikur tkurret me gjithçka që ke lënë pas.
Nuk është një arratisje.
Është një nevojë për të marrë frymë, për t'u distancuar nga ajo që ju duket si barrë në xhepat tuaj.
Kur gjithçka që sheh nga dritarja janë re të bardha pambuku, atëherë ballafaqohesh me të kuptuarit se sa e shkurtër është jeta dhe sa e vështirësojmë veten.
Në fund të fundit, udhëtimi është ilaçi për gjithçka.
Gjithmonë më qetësonin, më jepnin gjithmonë një shtytje, një ndjenjë taksimi, një etje për diçka të re.
Më pëlqen që shumë njerëz nuk e kuptojnë gjuhën time, që askush nuk më njeh fytyrën, që nuk më intereson asgjë, përveçse t'i jap vetes njohuri të reja, aspekte të një kulture tjetër, trashëgimi kulturore, shije dhe momente ku mendja bosh se sa e shtyp.
Dhe ne nuk jetojmë në një botë iluzionesh.
Nuk largohesh për të harruar. Është marrëzi ta mendosh këtë.
Dhe ju e dini atë.
Një udhëtim nuk mund t'ju shpëtojë nga problemet tuaja.
Atë që mbani brenda, e mbani kudo.
Por ju jep mundësinë të rishikoni se çfarë është e rëndësishme dhe çfarë jo.
Jepini përparësi prioriteteve tuaja, dekompresoni dhe shikoni me qetësi atë që ju frikëson.
Buzëqeshni, jo vetëm për fotot, por sepse është e vetmja mënyrë për të shkuar më tej, një hap më tej.
Fuqia juaj që ju pasuron si person, që "hap" mendjen tuaj, që ju evoluon.
Pra, përveç rinovimit, që është pasojë e natyrshme e një udhëtimi, ka edhe plotësimin e një pjese tjetër në enigmën e jetës sonë.
Nuk ka rëndësi nëse arrini larg apo afër.
Destinacioni nuk ka rëndësi, vetëm udhëtimi.
E zakonshme a?
Ndoshta.
Por a nuk është edhe jeta një udhëtim?
Nuk ju intereson se ku do të përfundoni, por si do të arrini ta bëni udhëtimin më të mirë, më interesant, më të lumtur.
Një udhëtim, një dhuratë e çmuar, që ia keni borxh vetes!
Web
Dëgjimi im fokusohet vetëm në zhurmën e rrotave të valixhes që gërvishtin tokën.
Hapat janë të shpejtë.
Në dorën time pasaportën dhe një biletë.
Shpirti im nxiton, ndërsa avioni ngrihet nga toka dhe gjithçka fillon të tkurret, sikur tkurret me gjithçka që ke lënë pas.
Nuk është një arratisje.
Është një nevojë për të marrë frymë, për t'u distancuar nga ajo që ju duket si barrë në xhepat tuaj.
Kur gjithçka që sheh nga dritarja janë re të bardha pambuku, atëherë ballafaqohesh me të kuptuarit se sa e shkurtër është jeta dhe sa e vështirësojmë veten.
Në fund të fundit, udhëtimi është ilaçi për gjithçka.
Gjithmonë më qetësonin, më jepnin gjithmonë një shtytje, një ndjenjë taksimi, një etje për diçka të re.
Më pëlqen që shumë njerëz nuk e kuptojnë gjuhën time, që askush nuk më njeh fytyrën, që nuk më intereson asgjë, përveçse t'i jap vetes njohuri të reja, aspekte të një kulture tjetër, trashëgimi kulturore, shije dhe momente ku mendja bosh se sa e shtyp.
Dhe ne nuk jetojmë në një botë iluzionesh.
Nuk largohesh për të harruar. Është marrëzi ta mendosh këtë.
Dhe ju e dini atë.
Një udhëtim nuk mund t'ju shpëtojë nga problemet tuaja.
Atë që mbani brenda, e mbani kudo.
Por ju jep mundësinë të rishikoni se çfarë është e rëndësishme dhe çfarë jo.
Jepini përparësi prioriteteve tuaja, dekompresoni dhe shikoni me qetësi atë që ju frikëson.
Buzëqeshni, jo vetëm për fotot, por sepse është e vetmja mënyrë për të shkuar më tej, një hap më tej.
Fuqia juaj që ju pasuron si person, që "hap" mendjen tuaj, që ju evoluon.
Pra, përveç rinovimit, që është pasojë e natyrshme e një udhëtimi, ka edhe plotësimin e një pjese tjetër në enigmën e jetës sonë.
Nuk ka rëndësi nëse arrini larg apo afër.
Destinacioni nuk ka rëndësi, vetëm udhëtimi.
E zakonshme a?
Ndoshta.
Por a nuk është edhe jeta një udhëtim?
Nuk ju intereson se ku do të përfundoni, por si do të arrini ta bëni udhëtimin më të mirë, më interesant, më të lumtur.
Një udhëtim, një dhuratë e çmuar, që ia keni borxh vetes!
Web